تحلیلی بر کارآمدی برنامه ریزی حمل و نقل شهری با تاکید بر رویکرد زیست محیطی مطالعه موردی: منطقه 9 تهران

با توجه به اینکه برنامه ریزی حمل و نقل شهری ایران در حال گسترش است، بی توجهی به رابطه متقابل حمل و نقل عمومی و زیست محیطی منجر به توسعه ای نابسامان وتخریب فضاهای سبز و طبیعی شده است و بدین ترتیب از ظرفیتی که می تواند در اماندهی بافت شهری، کاهش بار ترافیکی، کاهش آلودگی های زیست محیطی و استفاده از انرژی موثر باشد بهره برداری لازم نخواهد شد. بدین ترتیب پژوهش حاضر با هدف شناسایی اهداف برنامه ریزی حمل و نقل شهری با تاکید بر رویکرد زیست محیطی (منطقه 9 تهران) در دستور کار قرار گرفته است. روش تحقیق در مقاله ی حاضر، به صورت توصیفی تحلیلی و نوع آن کاربردی است. روند تحقیق با مراجعه به منابع معتبر کتابخانه ای و اسنادی و مطالعات میدانی گردآوری شده آغاز شده است. درتحقیق حاضر، طراحی پرسشنامه براساس معیارها و شاخص های رویکرد زیست محیطی تدوین می شود. جامعه ی آماری کلیه ی ساکنان در محدوده منطقه 9 تهران براساس فرمول کوکران بدست آمده است که حجم نمونه کارشناسان و متخصصان شهری و شهروندان منطقه 9 تهران مد نظر قرار خواهد گرفت و به صورت تصادفی 100 نفر مورد پرسش قرار گرفت. در نهایت با بهره گیری از فن سوات تجزیه و تحلیل قرار گرفت است نتایج تحقیق نشان می دهد: برای هر شهر از شیوه ها و الگوهای متنوع حمل و نقلی بهره برد، و به تعبیری باید از مهندسی ایرانی استفاده کرد. برای مثال متراکم سازی و مرتفع ساختن ابنیه برای کاهش گسترش افقی شهرها را با حساسیت بیشتریدر شهر های ایران همانند منطقه 9 تهران به کار برد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی حمل و نقل شهری ، زیست محیطی ، منطقه 9 تهران