ارزیابی ارتباط بین سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی در بافت فرسوده شهری مورد شناسی (محله بافت فرسوده شهری باقرآباد رشت)

سرمایه اجتماعی مشخصه ای است که توانایی سازماندهی جمعی مشارکتی و داوطلبانه برای حل مشکلات گروهی یا عمومی را به حداکثر می رساند. در شرایطی که سرمایه اجتماعی، یعنی توانایی استفاده جمعی توام با همکاری از منابع برای اهداف عمومی وجود نداشته باشد، بعید است که فقط سرمایه مالی و افزایش سرمایه انسانی بتواند نتایج مثبتی همچون رشد اقتصادی، کاهش فقر و... را به دنبال داشته باشددر مبحث رابطه بین کیفیت زندگی و سرمایه اجتماعی باید گفت که میزان سرمایه اجتماعی و ابعاد مختلف آن، یکی از متغیرهای مهم تاثیرگذار بر موفقیت برنامه های توسعه، رفاه و بهزیستی جامعه است. کیفیت زندگی مفهوم گسترده ای است که دارای معانی گوناگونی برای افراد و گروه های مختلف است. برخی آن را به عنوان قابلیت زیست پذیری یک ناحیه، برخی دیگر به عنوان سنجه ای برای میزان جذابیت و برخی به عنوان رفاه عمومی، بهزیستی اجتماعی، شادکامی،رضایتمندی و... تفسیر کرده اندکیفیت زندگی و سرمایه اجتماعی دو مفهوم مرتبط با ادبیات توسعه هستند که از یک سو هر دو پیوندی عمیق با بعد انسانی و اجتماعی توسعه دارند و از سوی دیگر با یکدیگر پیوند دارند. امروزه از مولفه های مختلف: اقتصادی، اجتماعی، محیطی، برای سنجش کیفیت زندگی شهری استفاده می شود، مولفه سرمایه اجتماعی یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین مولفه ها در کیفیت زندگی شهری است. هدف از تحقیق سنجش ارتباط بین شاخص های سرمایه اجتماعی باکیفیت زندگی در بافت شهری باقر آباد رشت بوده است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بود که برای سنجش پایایی و روایی آن ابتدا بصورت پیش آزمون در بین 30 نفر از شهروندان پخش شد. پرسشنامه بصورت تصادفی و به مقدار 300 عدد در بین شهروندان پخش شد و از نرم افزار Spss و آزمون همبستگی برای تحلیل نتایج و ارزیابی رابطه استفاده شد

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، بافت فرسوده ، سرمایه اجتماعی ، باقرآباد