مقایسه میان کارایی سیال فوق و مادون بحرانی در استخراج ترکیبات گیاهان و بررسی برخی کاربردهای آنها در صنایع غذایی

درمیان فرایندهای شناخته شده برای انجام عملیات جداسازی، فرایند تقطیر و استخراج اهمیت فراوانی دارد. این روش ها از معمول ترین روش هایی می باشند که از دیرباز شناخته شده و به کار رفته اند. در برخی از فرایندهای جداسازی نمیتوان از روش های معمول تقطیر و استخراج استفاده کرد که عمدتا به لحاظ مسائل اقتصادی می باشد. زیرا خواص فیزیک وشیمیایی مواد و نیز شرایط مورد نیاز به گونه ای که امکانات لازم جهت استفاده و کاربرد روش های معمول موجود را به طور رضایت بخش و با کیفیت بالا فراهم نمی سازد. که این موارد شامل بالا بودن نقطه جوش، نزدیک بودن نقطه جوش مواد مورد نظر حساسیت مواد به دمای بالا، تامین بازیابی حلال می باشد. در این روش استخراج، سیال تحت شرایط دمایی بالاتر از نقطه جوش و پایین تر از نقطه بحرانی قرار می گیرد. در این حالت با افزایش فشار، سیال را در فاز مایع قرار می دهیم. به عنوان مثال آب تحت شرایط دمایی بین 100 تا 374 درجه سانتی گراد که به ترتیب نقطه جوش و نقطه بحرانی آن می باشند یکی از قابلیت های استخراج با SCW این است که این روش توانایی استخراج ترکیبات با قطبیت های متفاوت را دارا می باشد. به این صورت که دماهای پایین برای استخراج ترکیبات قطبی و دماهای بالا برای استخراج ترکیبات غیر قطبی قابل استفاده می باشد. اخیرا مطالعاتی در زمینه استفاده از آب مادون بحرانی برای استخراج پروتئین ها صورت گرفته است. محققینی این روش در استخراج پروتئین ها از کنجاله ی کلزای چربی گرفته شده استفاده کردند و بیان داشتند که استفاده از این روش راندمان و خواص کاربردی پروتئین ها را بهبود می بخشد

کلیدواژه ها:

استخراج ترکیبات موثره ، گیاهان ، سیال مادون بحرانی ، فوق بحرانی