تاثیر جاذب های رطوبتی بر تنش خشکی روی ذرت

کمبود منابع آب و تنش خشکی یکی از مهم ترین مشکلات تولید گیاهان زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک جهان، از جمله ایران است. استفاده از برخی مواد افزودنی مانند پلیمرهای سوپرجاذب می تواند به حفظ رطوبت خاک و استفاده بهینه از منابع محدود آب کمک نماید، این پژوهش به منظور تعیین اثر جاذب های رطوبتی، هواده و کودی بر تخفیف اثرات تنش خشکی در ذرت رقم 678 انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام و تیمارهای آزمایشی شامل پرلیت، ورمی کمپوست، جاذب رطوبتی آکوازورب و اعمال تنش آبی شامل سه دور آبیاری 40، 80، 120 رطوبتی آکوازورب و اعمال تنش آبی شامل سه دور آبیاری تعداد دانه در ردیف، قطر بلال، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت در زمان برداشت فیزیولوژیک گیاه اندازه گیری شدند. کاربرد سه تیمار پرلیت، ورمی کمپوست و آکوازورب موجب افزایش معنی دار شاخص های رشد و میزان عملکرد دانه شد. همچنین، مصرف پرلیت و آکوازورب با دور آبیاری 40 میلی تر تبخیر از تشتک، بیش از تیمار ورمی کمپوست بر عملکرد و اجزای عملکرد موثر بود و مصرف ورمی کمپوست با دور آبیاری 40 میلی متر تبخیر از تشتک باعث افزایش عملکرد شد. بنابراین، استفاده از پلیمرهایپرلیت و آکوازورب برای دستیابی به عملکرد مطلوب در ذرت رقم 678 در شرایط تنش خشکی توصیه می شود

کلیدواژه ها:

پرلیت ، تنش خشکی ، جاذب های رطوبتی ، کمپوست کرمی ، هیدروژل