مروری بر اجرای چاه های عمیق پروژه های زمین گرمایی

امروزه با توجه به فقدان منابع طبیعی مثل نفت و گاز، استفاده از منابع تجدیدپذیر رونق بیشتری یافته است. یکی از این روش های استحصال انرژی تجدیدپذیر، بکارگیری از منابع زمین گرمایی است. به منظور بهره وری از این انرژی موجود در زمین، پیشرفت و توسعه روزافزون حفر چاه های زمین گرمایی را شاهد هستیم. نخستین نیروگاه زمین گرمایی در کشور ایتالیا در سال 1908 میلادی با ظرفیتی برابر 20 کیلووات راه اندازی شد. در کشور ما ایران نیز از سال 1354 شمسی به منظور شناسایی پتانسیل های منبع انرژی زمین گرمایی مطالعات گسترده ای توسط وزارت نیرو با همکاری مهندسین مشاور ایتالیایی ENEL در نواحی شمال و شمال غرب ایران آغاز گردید. در این مقاله سعی بر مرور این شیوه بهره مندی از منابع تجدیدپذیر با عنوان چگونگی حفاری و اجرای چاه های زمین گرمایی و بیان بخشی از فرضیات،روابط و استانداردهای موجود شده است. روش حفاری سیال هوادار (aerated drilling )بطور گسترده ای در حفاری چاه های زمین گرمایی بکار گرفته می شود. در این شیوه در مقایسه با روش بکارگیری گل حفاری عملکرد بهتری نسبت به مشکلات از دست رفتن گردش سیال، بهبود وضعیت میزان نفوذپذیری، جلوگیری از هجوم سیال حفاری به منطقه بهره وری از چاه، کنترل فشار گمانه و کاهش حجم آب مورد نیاز طی حفاری حاصل می گردد.

کلیدواژه ها:

اجرای چاه زمین گرمایی ، سرمته حفاری ، حفاری دورانی ، سیال هوادار.