نقش پیاده راه چهارباغ عباسی در افزایش سرزندگی و تعامل اجتماعی در شهر اصفهان

یکی از مشکلات عمده زندگی شهری بشر امروزی، سرسپردگی بیش از حد به حرکت سواره و غفلت از حرکت پیاده و ساماندهی فضاهای آن می باشد . فضاها و عرصه های عمومی یکی از عناصر ضروری و اساسی زندگی روزمره شهری و مهم ترین بخش شهرها به شمار می روند . پیاده روی یکی از پایدارترین روشهای حمل و نقل بوده و می تواند از جنبه های مختلف کالبدی، اجتماعی، زیست محیطی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی سبب توسعه پایدار شهرها گردد همچنین، پیاده راه ها بستر اصلی حرکت پیاده هستند .هدف از پژوهش پیش رو، بررسی نقش پیاده راه چهارباغ عباسی شهر اصفهان در افزایش تعاملات اجتماعی و سرزندگی در بین بهره برداران از فضا می باشد. با توجه به روش نمونه گیری کوکران تعداد نمونه 156 نفر به دست آمد و در ادامه برای تحلیل داده ها از روش دلفی فازی استفاده شد. در این پژوهش ابتدا شاخص های پیاده راه ، سرزندگی و تعامل اجتماعی از مبانی نظری استخراج شد . برای تایید یا رد شاخص ها از نظر خبرگان و کارشناسان استفاده شد و تجزیه و تحلیل آن ها با روش دلفی فازی انجام شد. در این بین 10 شاخص موثر برای رسیدن به سرزندگی و افزایش تعاملات اجتماعی انتخاب شد. برای شناخت اهمیت ابعاد پیاده و سرزندگی در پیاد ه راه چهارباغ اصفهان وزن هر کدام از شاخص ها محاسبه شده است. شاخص های فراغت و تفریح ، تنوع و جذابیت کاربری ها و منظر و چشم انداز نسبت به سایر عوامل در محدوده شرایط بهتری دارد

کلیدواژه ها:

پیاده راه ، سرزندگی ، تعاملات اجتماعی ، چهارباغ عباسی ، روش دلفی فازی