بررسی دلایل عدم موفقیت نسبی ایران در صادرات خدمات فنی مهندسی- ارائه راهکارها به دولت و بخش خصوصی با درس آموزی از تجربه موفق داخلی وکشورترکیه

مقوله مهم و جذاب صادرات خدمات فنی و مهندسی سالیان است که ذهن جامعه هدف گسترده اش را بخود معطوف نموده، موضوعی که 8% اقتصاد بین المللی دنیا در آن گردش دارد و سهم ایران در این میان بسیار ناچیز است.در کشور ایران دولت های ادوار گذشته از سال 1373 آیین نامه مقررات حمایتی دولت برای صادر کنندگان خدمات فنی و مهندسی را تدوین نمودند، که پس از بررسی و مقایسه بندهای مختلف این آیین نامه در سال های 1382-1379-1373 و 1388 میتوان به روند اصلاحی مناسبی که این تغییرات داشته است پی برد؛ گرچه با توجه به مشکلات جدید نمایان شده، بروز رسانی این آیین نامه پس از حدود 9 سال ضروری به نظر میرسد، اما معضل اصلی را باید در اجرای کامل مواد این آیین نامه در کشور جستجو نمود. از سوی دیگر فقدان شناخت اصولی از تعریف صادرات خدمات فنی و مهندسی توسط سازمان های خصوصی، ورود شرکت های نابالغ به این مقوله، عدم امکانسنجی و استفاده از فنآوری های نوین و صنعتی سازی، عدم استفاده از فنون نوین بازاریابی بین المللی و... همگی از نقدهای وارد بر بخش خصوصی کشور است که در این راستا درس آموزی از تجربه های موفق داخلی و کشور همسایه ترکیه می تواند راهگشای دولت و شرکت های ایرانی جهت کسب موفقیت در آینده باشد. در این مقاله مشکلات به دو بخش دولتی و خصوصی تقسیم بندی و با استفاده از تجربه ترکیه و شرکت های موفق داخلی راهکارهایی در این زمینه ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

صادرات خدمات فنی و مهندسی ، آیین نامه حمایتی دولت ، فنآوری های نوین ، تجربه موفق ترکیه