بررسی هستی شناسی عرفانی از منظر نجم الدین رازی و عزیز نسفی
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 443
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ORJ-7-14_010
تاریخ نمایه سازی: 11 خرداد 1398
چکیده مقاله:
هستیشناسی از مهمترین مباحث عرفان اسلامی است که با نظری شدن عرفان توسط ابنعربی، بیش از پیش مورد توجه متصوفه و عرفا قرار گرفته است. نجمالدین رازی و عزیز نسفی از عرفای بزرگ قرن هفتم و منسوب به فرقه کبرویه بودهاند؛ با این تفاوت که نسفی تحت تاثیر آرای ابنعربی نیز بوده است. رازی به پیروی از مکتب کبرویه، هستی را براساس عالم امر و خلق یا ملک و ملکوت تقسیم میکند. در مبانی فکری او درباره هستی توجه به نور، زوجیت در عالم و وحدت وجود دیده میشود. از سوی دیگر، نسفی ضمن اشاره به این دو عالم، جبروت را به آن افزوده و در هستیشناسی خویش، به تقسیمات سهگانهای قائل شده؛علاوه بر این به تفصیل مباحث وحدت وجود را بیان نموده است. در میان اقوال این دو، توجه به تجلی و اهمیت انسان در عالم مشترک است. این پژوهش بر آن است که به شیوه توصیفی- مقایسهای، به بررسی شباهتها و اختلافات آرای این دو و مبانی آن در باب هستیشناسی بپردازد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
قدرت الله خیاطیان
دانشیار گروه ادیان و عرفان دانشگاه سمنان
طناز رشیدی نسب
دانشجوی دکتری عرفان و تصوف دانشگاه سمنان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :