اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر شادکامی و احساس تعلق به مدرسه

هدف در پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای اجتماعی بر شادکامی و احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر تهران بود. روش پژوهش شبه تجربی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. از بین دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر تهران، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای ، 40 دانش آموز انتخاب شد و به شکل تصادفی و برابر در دو گروه آزمایش (n =20) و کنترل (n =20) جایگزین شدند. برای اندازه گیری شادکامی و احساس تعلق به مدرسه به ترتیب از دوپرسشنامه شادکامی آکسفورد (آرجیل و همکاران، (2001 و احساس تعلق به مدرسه بری، بتی و وات (2004) استفاده شد. گروه مداخله طی یک ماه (سه جلسه دو ساعته در هفته) آموزش دیدند. برای گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای اجتماعی به طور معناداری میزان شادکامی و همچنین احساس تعلق به مدرسه را در دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر تهران افزایش داده است. لذا برنامه ریزی برای پرورش و تقویت مهارتهای اجتماعی دانش آموزان را میتوان به عنوان یکی از روشهای اثربخش برای افزایش سطح شادکامی و احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان در نظر گرفت. چگونگی تاثیر آموزش مهارتهای اجتماعی بر شادکامی و احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان ، به بحث گذاشته شد.

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، شادکامی ، احساس تعلق به مدرسه