اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر هنر بر اضطراب و حرمت خود

پژوهش حاضر با هدف شناسایی اثر آموزش مبتنی بر هنر بر اضطراب و حرمت خود دانش آموزان دختر دبستانی انجام پذیرفت. روش پژوهش از نوع آزمایشی و در چارچوب طرح شبه تجربی با پیش آزمون - پس آزمون همراه با گروه گواه اجرا گردید. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دانش آموزان دبستان دخترانه صبای نور، واقع در منطقه دو شهر تهران بود.از بین جامعه موردمطالعه، نمونه گیری بهصورت در دسترس و با جایگزینی تصادفی انجام شد. بدین صورت که با استفاده از سیاهه اضطراب حالت- صفت اسپیلبرگر (1983) و سیاهه حرمت خود کوپر اسمیت (1954)، همه دانش آموزان پایه پنجم انتخاب شده و مورد آزمون قرار گرفتند. بر حسب این آزمونها، افرادی که نمره اضطراب بالاتر از میانگین (اضطراب حالت 29/6 = و اضطراب صفت (37/3 = و نمره حرمت خود کلی پایینتر از میانگین (34/7) داشتند، مشخص شدند و از بین آنها 24 نفر به عنوان گروه نمونه انتخاب و به تصادف در دو گروه 12 نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند. به منظور اجرای پژوهش، گروه آزمایش طی هشت جلسه تحت آموزش گروهی مبتنی بر هنر قرار گرفتند و مجددا در پس آزمون اضطراب و حرمت خود هر دو گروه ارزیابی شد. جهت تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان دادند که در پس آزمون اضطراب گروه آزمایش کمتر از گروه گواه و حرمت خود آنان بیشتر از گروه گواه بود. بر این اساس میتوان گفت آموزش گروهی مبتنی بر هنر بر کاهش اضطراب و افزایش حرمت خود و مولفه های آن موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

آموزش گروهی مبتنی بر هنر ، اضطراب ، حرمت خود