نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه انگیزش تحصیلی و اضطراب اجتماعی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 391

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IEPACONF05_248

تاریخ نمایه سازی: 10 خرداد 1398

چکیده مقاله:

انگیزش از مهمترین، درعین حال مغفول ترین عوامل در حوزه یادگیری است. بدین جهت بررسی عوامل اثربخش و کاهنده آن همواره موردتوجه محققین و متخصصین حوزه یادگیری وآموزش بوده است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه انگیزش و اضطراب اجتماعی، و ارائه مدلی در این زمینه بود. پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول در شهر مشهد بودند. آزمودنیهای نمونه این پژوهش 281 دانش آموز متوسطه اول بودند که از طریق نمونه گیری طبقهای تصادفی انتخاب شدند. شرکتکنندگان، پرسشنامه های اضطراب اجتماعی کانور (2000)، خودکارآمدی شرر (1982) و انگیزش تحصیلی والرند (1992) را تکمیل کردند. رابطه بین متغیرها و الگوی واسطه ای از طریق آزمونهای آماری همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر موردبررسی قرار گرفتند. بر اساس یافته های آماری حاصل، اضطراب اجتماعی میتواند پیشبین منفی بر متغیر خودکارآمدی باشد و خودکارآمدی میتواند پیشبین مثبت انگیزش باشد. این یافته نشان میدهد که مدل مفروض از برازش خوبی برخوردار است، و خودکارآمدی از نقش واسطه ای معناداری در ارتباط با اضطراب اجتماعی و انگیزش برخورداراست. به میزانی که اضطراب اجتماعی افزایش یابد، خودکارآمدی کاهش مییابد، و به میزانی که خودکارآمدی افزایش یابد، انگیزش نیز افزایش مییابد.

کلیدواژه ها:

انگیزش ، خودکارآمدی و اضطراب اجتماعی

نویسندگان

زهرا عسگری

کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه فردوسی مشهد

محدثه خطاط

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه فردوسی مشهد

حسین کارشکی

دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد