اثربخشی واقعیت درمانی بر امیدواری، شادکامی و حرمت خود دانش آموز ان

هدف این پژوهش اثربخشی واقعیت درمانی بر امیدواری، شادکامی و حرمت خود دانش آموزان بود. روش پژوهش شبه تجربی با گروه گواه بود. در این پژوهش 130 نفر به صورت تصادفی از دانش آموزان ابتدایی یکی از مدارس پسرانه در شهر بندرلنگه به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه مساوی 65 نفری آزمایش و گواه تقسیم گردیدند. بعد از اتمام دوره آموزشی هر دو گروه، به پرسشنامه های امید استایدر (2000)، شادی آکسفورد (1990) و حرمت خود کوپراسمیت (1998) پاسخ دادند. تحلیل داده ها با آزمون کوواریانس انجام گرفت. نتایج حاکی از وجود تفاوت معنادار در میانگین دو گروه به نفع گروه آزمایشی بود. بر اساس یافته های این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که واقعیت درمانی بر امیدواری، شادکامی و حرمت خود تاثیر مثبت داشته است.

کلیدواژه ها:

واقعیت درمانی ، امیدواری ، شادکامی ، حرمت خود ، دانش آموز ان