نقش جهت گیری ارتباطی خانواده و تعامل معلم – دانش آموز در پیشبینی شادکامی دانش آموز ان

در پژوهش حاضر، نقش جهت گیری ارتباطی خانواده و تعامل معلم – دانش در پیش بینی شادکامی دانش آموزان موردبررسی قرار گرفت. شرکت کنندگان پژوهش 224 نفر از دانش آموزان دختر و پسر دبیرستانهای شهر شیراز بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای مورداستفاده پژوهش، مقیاس شادکامی آکسفورد آرگیل و لو (1990) ، مقیاس تجدیدنظر شده جهت گیری ارتباطی خانواده فیتز پاتریک و ریچی (1994) و پرسش نامه تعامل معلم – دانش آموز ویلز، کریتون، لویی و هوی میرز (1993) بودند. داده ها با استفاده از رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته ها نشان داد جهت گیری گفت وشنود توانست پیش بینی کننده معنادار شادکامی باشد و سایر متغیرها و مولفه ها نتوانستند شادکامی را به صورت معنادار پیشبینی کنند. در مجموع، یافته های پژوهش بیانگر نکات متعددی در رابطه پیشایندهای شادکامی بود.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، جهت گیری ارتباطی خانواده ، تعامل معلم – دانش آموز