مولفه های روایت در سه شعر بلند اخوان ثالث با تاکید بر دیدگاه ژرار ژنت

روایت شناسی دانشی جدید و نتیجه انقلاب ساختارگرایی در عرصه داستان است. در تحلیل ساختارگرایانه روایت ، سازوکارهای درونی متن ادبی بررسی می گردند؛ تا واحدهای ساختاری بنیادین کشف شوند. هدف پژوهش حاضر، تحلیل و بررسی ساختار روایت در سه شعر بلند روایی مهدی اخوان ثالث : قصه شهر سنگستان ، اژدها عفریته ای منحوس و خوان هشتم است. در این مقاله تلاش گردیده است، تا بر اساس دیدگاه ژرار ژنت به بررسی مولفه های روایی؛ یعنی زمان دستوری ، وجه و صدا پرداخته شود و بر آن است تا یکی از جنبه های تحول منظومه های روایی معاصر برشمرده شود. نتیجه این بررسی نشان می دهد: اخوان در سرودن اشعار روایی خود، از ظرفیت های روایت و روایت گری بهترین استفاده را نموده است. روایت های او به شکل لحظه ای و خطی بیان نشده؛ بلکه اغلب با رجوع به گذشته شکل گرفته اند. وی از شتاب مثبت و ثابت بهره می برد. بسامد حاکم بر این سه منظومه، بسامد مفرد است. افعال و کنش های هر سه اثر روایی، در زمان گذشته روی داده است. فاصله در دو منظومه اخوان، چشمگیر است؛ زیرا راویان آن ها داخل در روایت خود هستند.    

کلیدواژه ها:

روایت ، ژرار ژنت ، شعر روایی ، سه شعر بلند اخوان ثالث