محدودیت های شناختی موجود در آرایهء استعاره

     استعارهء مفهومی در زبان­شناسی شناختی _که در آن زبان هم محصول و هم وسیله تفکر است_ به درک یک حوزهء مفهومی بر پایهء حوزهء مفهومی دیگر می­پردازد. کاربرد این آرایه در زبان روزمره و همچنین اشعار غنایی­سرایان مشرق و مغرب­زمین به حدی است که دیگر آرایه ها را تحت الشعاع قرار داده است. بعد از انتشار نظریهء مفهومی استعاره (The conceptual theory of metaphor) توسط لیکاف و جانسون (Lakoff & Jhonson)، کتابها و مقالات بی­شماری تالیف گردیده که در بسیاری از آنها تمرکز اصلی نویسندگان بر حوزه های مبداء مرتبط با یک یا چند حوزهء مقصد خاص می باشد. پژوهش حاضر با در پیش گرفتن رویه­ای متفاوت می­کوشد تا بر اساس دیدگاه کوچش(Kovecses) محدودیت­های شناختی اعمال شونده بر سه آرایهء استعاری استخدام (zeugma)، حس آمیزی(synaesthesia) و پادآمیزه (oxymoron) را تبیین نماید. مشاهده می گردد که هریک از سه آرایهء نامبرده تحت سیطرهء  نوعی خاص از محدودیت های شناختی قرار دارد. این پژوهش مبتنی بر روش تحلیلی آماری تصادفی و توصیف زبان­شناختی می باشد که در آن داده­ها برگرفته از منابع مختلف کتابخانه­ای می­باشد.  

کلیدواژه ها:

محدودیت های شناختی ، استخدام ، حس آمیزی ، پادآمیز