اثر ورزش بر میزان خودکارآمدی پرسنل نظامی ورزشکار وغیر ورزشکار

مقدمه : خودکارآمدی میزان اطمینانی است که هر فرد به توانایی خود در زمینه اجرای مجموعه ای از کارها یا انجام یک تکلیف خاص ابراز می نماید در همین راستا پژوهشگران دریافتند که که بین خودکارآمدی، عملکرد ورزشی و میزان لذت از فعالیت بدنی رابطه مثبت معناداری وجود دارد (Keshavarz, etal, 2016) با توجه به نقش ورزش برمیزان خودکارآمدی، عدم انجام تحقیقات مشابه در سطح نیروهای نظامی ونیاز مبرم کارکنان نظامی به کارآمدی، تحقیق حاضر به منظور بررسی میزان خودکارآمدی پرسنل نظامی ورزشکار و غیر ورزشکار در یکی از مراکز آموزش نظامی انجام گرفت.روش شناسی: در این پژوهش توصیفی – مقایسه ای تعداد 50 نفراز پرسنل ( 30 ورزشکار و 20 غیرورزشکار) شاغل در یکی مراکز آموزش در استان اصفهان، به صورت دردسترس وهدفمند به عنوان نمونه نهایی انتخاب شدند. به منظور تعیین میزان خودکارآمدی وسطح فعالیت بدنی به ترتیب از پرسشنامه ی خودکارآمدی شرر 1982، وپرسشنامه فعالیت بدنی بک استفاده گردید. در نهایت داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت (p<0/05).