مقایسه تاثیر 8 هفته تمرینات ایزومتریک، فیزیوتراپی مرسوم به همراه کینزیوتیپ بر شدت درد، عملکرد حرکتی زنان مبتلا به عارضه استئوآرتریت زانو

هدف اصلی این پژوهش مقایسه تاثیر 8 هفته تمرینات ایزومتریک، فیزیوتراپی مرسوم به همراه کینزیوتیپ و ترکیبی ازتمرینات ایزومتریک، فیزیوتراپی مرسوم و کینزیوتیپ بر بین شدت درد، دامنه حرکتی فلکشن زانو و قدرت عضله چهارسر رانزنان مبتلا به عارضه استئوآرتریت زانو بود. 30 زن مبتلا به استئوآرتریت زانو با دامنه سنی 45 تا 55 سال به طور داوطلبانه دراین تحقیق شرکت کردند، که به صورت تصادفی در سه گروه تمرینی قرار گرفتند. از آزمودنی ها قبل از شروع تمرینات، آزمونهای دامنه حرکتی فلکشن زانو و قدرت عضله چهارسر ران به ترتیب به وسیله گونیامتر و دستگاه ارزیابی قدرت اکستنشن زانوارزیابی شد. همچنین درد به وسیله پرسشنامه مقیاس اندازه گیری شدت بصری درد ارزیابی شد. سپس به تمرینات به مدت 8هفته (سه جلسه در هفته) پرداختند. پس از اتمام تمرینات از سه گروه تجربی پس آزمون به عمل آمد. برای محاسبه میانگین وانحراف استاندارد قد، وزن و شاخص توده بدن آزمودنی ها و نیز گزارش نتایج اندازه گیری های هر گروه از آمار توصیفی و برایمقایسه سه گروه از آزمون های اماری آنوا، تی همبسته و ال اس دی در صورت نرمال بودن و آزمون های کروسکال والیس، یومن ویتنی و ویلکاکسون در صورت نرمال نبودن داده ها در سطح معناداری P<0/05 استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که بین سه گروه تمرینی در فاکتورهای درد (p=0/007) دامنه حرکتی فلکشن زانو (p=0/001) و قدرت اکستنشن زانو (p=0/001) در پس آزمون تفاوت معنی داری مشاهده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد به طور کلی آزمودنی های گروهتمرینات ترکیبی (ایزومتریک و فیزیوتراپی به همراه تیپینگ) عملکرد بهتری از آزمودنی های گروه تمرینی فیزیوتراپی به همراهتیپینگ و نیز گروه تمرینات ایزومتریک داشتند. بر همین اساس پیشنهاد می شود درمانگران علاوه بر فیزیوتراپی از تمریناتایزومتریک و درمان های حمایتی مانند کینزیوتیپ نیز جهت بهبود بیماران مبتلا به استئوارتریت زانو استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

استئوآرتریت ، سالمند ، درد ، دامنه حرکتی ، قدرت