تحلیل پایداری و طراحی سیستم نگهداری تونل به روش های تجربی و عددی (مطالعه موردی تونل باغان، مسیرجدید سنندج مریوان)

از آنجایی که راه اصلی سنندج مریوان در مسیر حرکت خود به کوه های صعب العبور رشته کوه های زاگرس برخورد می کند، لذا ضرورت احداث تونل در این منطقه وجود دارد. در همین راستا تونل باغان با طول تقریبی 1885 و قطر تمام شده 10.8 جهت رفع مشکل رفت و آمد شهرستان های سنندج و مریوان در حال احداث می باشد.بررسی پایداری تونل و طراحی سیستم نگهداری مناسب از مهم ترین مراحل در فرآیند حفر تونل است. چهار روش مختلف برای تحلیل پایداری فضاهای زیرزمین وجود دارد که عبارتند از؛ روش فرم بسته، روش عددی، روش تجربی و مدل های فیزیکی، امروزه روش های تجربی و عددی به طور گستردهای در جهان مورد استفاده قرار می گیرد. در این مقاله تحلیل پایداری با روش تجربی با استفاده از سیستم طبقه بندی ژئومکانیکی توده سنگ RMR، شاخص کیفی تونل سازی در سنگ Q و شاخص مقاومت زمین شناسی GSI انجام شده است و روش عددی المان محدود منظور تخمین پارامترهای مقاومتی توده سنگ از معیار تجربی هوک براون استفاده شده است. بر اساس نتایج حاصل از خصوصیات زمین شناسی و رده بندی مهندسی سنگ، کل مسیر تونل در داخل توده سنگ های ضعیف تا متوسط حفر می شود که مقطع ابتدای و انتهایی به ترتیب دارای کمترین و بیشترین مقدار پارامترهای مقاومتی است. نتایج عددی نشان دهنده ی ماکزیمم جابه جایی در مقطع ابتدایی تونل می باشد که با نتایج حاصل از روش تجربی تقریبا نزدیک است

کلیدواژه ها:

تونل ، تحلیل پایداری ، روش های تجربی ، روش های عددی ، PHASE2