مدل سازی مکان یابی پایگاه های مدیریت بحران با استفاده تحلیل فضایی GIS و مدل تصمیمگیری چند معیاره MCDM (نمونه موردی: منطقه 4 شهر تهران)

از دیرباز تاکنون یکی از چالش های شهرها مسئله بروز حوادث طبیعی است؛ که با توجه به ماهیت غیر مترقبه آن برنامه ریزی برای رویارویی با این گونه مسائل را دچار پیچیدگی های خاصی نموده است. لذا موضوع ایمنی شهرها همواره یکی از اهداف اصلی برنامه ریزی شهری است و یکی از پیشنهادها استقرار پایگاه های مدیریت بحران در سطح شهرها است؛ در همین راستا این پژوهش با توجه به کارکرد و ماهیت کاربری پایگاه های پشتیبانی مدیریت بحران مبنی بر امدادرسانی در ساعات اولیه و روزهای نخستین بحران و همچنین نحوهامدادرسانی و حوزه عملکردی تحت پوشش آن، به دنبال ارائه راه حل ها و برنامه ریزی های اصولی در جهت انتخاب گام های سنجیده می باشد تا زمینه را برای سیاست گذاران، برنامه ریزان و مدیران شهری در تصمیم جهت استررار بهینه این فضاها در سطح مناطق فراهم کند. نوشتار حاضر از نظر هدف با رویکردی کاربردی و از جهت استررار بهینه این فضاها در سطح مناطق فراهم کند. نوشتار حاضر از نظر هدف با رویکردی کاربردی و از نظر روش توصیفی تحلیلی می باشد که پس از تشریح مفاهی با روش کتابخانه ای، از مدل تصمیم گیری چند معیاره (MCDM) استفاده نموده است. بدین منظور ابتدا با تعریف مسئله، معیارهای مورد سنجش معرفی شده و دو پرسشنامه طراحی و در گام اول جهت تعیین روابط بین معیارها پرسشنامه دیماتل (DEMATEL) در اختیار متخصصان و نخباان قرار داده شد. پس از تعیین و رسم روابط بین معیارها، جهت محاسبه وزن و اهمیت آنها، پرسشنامه دوم جهت مرایسه زوجی طراحی گردید؛ و ضریب معیارها با استفاده از فرایند تحلیل شبکه ای (ANP) مشخص گردیده است. مراحل فرایند تحلیل شبکه ای با استفاده از نرم افزارهای Excel, Matlab و Super Decisions صورت گرفته و در انتها از مدل وایکور در محیط Arc GIS جهت ادغام و تلفیق لایه های اطلاعاتی به منظور مکان یابی مراکز مدیریت بحران استفاده شده است