مدیریت روستایی، توانمندسازی روستاییان و تحولات محیطی سکونتگاه های روستایی (مورد مطالعه: استان سمنان)

این مقاله به بررسی جایگاه مدیریت روستایی، چالش ها و فرصت های توانمندسازی روستاییان و تاثیر آن بر تحولات محیطی اکولوژیک سکونتگاه های روستایی استان سمنان پرداخته است. دراینراستا، با این که توانمندسازی مولد روستاییان، تضمین کننده پایداری ابعاد توسعه و تحول محیطی ، اکولوژیکی است. لیکن رویکرد مدیریت بالا به پایین و حکومت محور ، موجب توانمندسازی نامولد روستاییان در منطقه مورد مطالعه شده است. برای ت بیین دقیق موضوع مسئله، مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، ارتباط بین شاخص های روش و احساس توانمندسازی روستاییان، و شاخص های تحول محیطی اکولوژیک سکونتگاه های روستایی را سنجیده است. یافته ها، نامناسب بودن جایگاه شاخص های توانمندسازی روستاییان در فرآیند مدیریت روستایی را آشکار ساخت. به سخن دیگر، عملیاتی کردن روش توامندسازی روستاییان به صورت قدرت بر و سلطه آمیز، نتوانسته است احساس معنی دار بودن، شایستگی و خودباوری را در بین روستاییان ایجاد نماید. بدین ترتیب، در فرایند مدیریت روستایی، گیرندگان و بروزدهندگان توانمندسازب نامولد هنوز به شکل فزاینده ای غلبه دارند . به گونه ای که باعث نارسایی در فرآیند تحولات م حیطی اکولوژیک سکونتگاه های روستایی استان سمنان در ابعاد بهبود منابع سرزمین، مخاطرات محیطی و بهبود بهداشت محیط شده است. بنابراین، تغییر و اصلاح رویکرد حاکم بر فرایند مدیریت روستایی و به کارگیری روش های مناسب توانمندسازی مولد روستاییان در فرایند مدیریت روستایی مورد تاکید می باشد. رویکردی که در آن نگاه قبلی با اصالت متخصص از بالا به پایین، جایگزین ابتکارات محلی از پایین به بالا گردد و مدیریت روستایی اجتماع محور از طریق اصلاح روش های توانمندسازی مولد روستاییان ، فرصت های مناسبی برای روستاییان در زمینه ارتقاء شاخص های تحلو محیطی اکولوژیک سکونتگاه های روستایی فراهم سازد.

کلیدواژه ها:

مدیریت روستایی ، توانمندسازی ، روستاییان ، تحوت محیطی اکولوژیک ، استان سمنان