مقایسه اثر پلی الکترولیت های مختلف بر سرعت ته نشینی ذرات باطله سنگ آهن

اکثر روش های فراوری و پرعیارسازی مواد معدنی در محیط آبی صورت می گیرند. از اینرو در صنایع فرآوری مواد معدنی، بازیابی آب از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تیکنرها یکی از رایج ترین تجهیزات برای بازیابی حداکثری آب از اسلاری های باطله می باشند. یکی از مهمترین پارامترها در طراحی و بهره برداری مناسب از تیکنرها، سرعت ته نشینی ذرات جامد در آنها می باشد. برای افزایش سرعت ته نشینی مواد از پلی الکترولیت ها استفاده می شود. انتخاب صحیح نوع پلی الکترولیت (کاتیونی، آنیونی یا خنثی) و وزن ملکولی آن می تواند با کاهش مصرف آن، موجب صرفه جویی قابل ملاحظه ای در هزینه های بهره برداری و همچنین افزایش کارایی بازیابی آب شود. از اینرو در این تحقیق سرعت ته نشینی ذرات جامد باطله سنگ آهن با استفاده از پلی الکترولیت های با وزن مولکولی مختلف بررسی شود. نتایج بدست آمده نشان داد پلی الکترولیت های با وزن ملکولی بالاتر به سرعت ته نشینی بالاتری منجر می شوند و همچنین با توجه به فرآیند آماده سازی موجود در واحد هر چه مدت زمان حل شدن گرانول های پلی الکترولیت در حلال کمتر باشد عملکرد آن بهتر است.

کلیدواژه ها:

پلی الکترولیت ، سرعت ته نیینی ، باطله سنگ آهن ، تصفیه شیمیایی