بهینه سازی ترکیب منابع انرژی تجدید پذیر برای مینیمم سازی تلفات انرژی در سیستم های توزیع

این مورد که منابع انرژی تجدید پذیر به عنوان راه حلی برای تامین انرژی پایدار زیرساخت ها می باشند، کاملا پذیرفته شده است زیرا آن ها منابعی تمام نشدنی هستند و آلودگی ندارند. تعدادی از تکنولوژی های منابع انرژی تجدید پذیر که هم اکنون به صورت تجاری در آمده اند شامل انرژی بادی، فوتوولتائیک، سیستم های گرمایشی خورشیدی، بیوماس ( زیست توده ای) و انواع مختلفی از انرژی هیدرولیکی است. در این مقاله روشی برای بهینه سازی تخصیص انواع مختلف واحدهای تولید پراکنده تجدید پذیر (DG) در سیستم های توزیع برای مینیمم سازی تلفات انرژی سالانه پیشنهاد شده است. این روش بر اساس ایجاد مدلی احتمالی برای تولید و بار است که تمامی شرایط کاری ممکنه برای واحدهای DG تجدید پذیر و احتمال وقوع آن ها را در نظر می گیرد، بنابراین می توان این مدل را در یک مسئله قطعی برنامه ریزی منطبق نمود. مسئله برنامه ریزی به روش برنامه نویسی غیرخطی ترکیبی اعداد صحیح (MINLP) با تابع هدفی که تلفات انرژی سالانه را مینیمم می کند، فرمول بندی شده است. قیدها در این مسئله شامل محدودیت ولتاژ، ظرفیت فیدرها، محدودیت ماکزیمم نفوذ به شبکه و مقادیر تولیدی و گسسته واحدهای DG موجود است. این تکنیک پیشنهادی به یک سیستم توزیع نمونه روستایی با در نظر گرفتن سناریوهای مختلف شامل تمامی ترکیب های ممکنه واحدهای DG تجدید پذیر اعمال شده است. نتایج نشان دهنده کاهش قابل ملاحظه در تلفات انرژی سالانه برای تمامی سناریوهای پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

واحد های تولید پراکنده ، مینیمم سازی تلفات ، برنامه نویسی غیر خطی