خودکارآمدی: رابطه با مهارت های تفکر انتقادی و ویژگی های شخصیتی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین مهارت های تفکر انتقادی و ویژگیهای شخصیتی با خودکارآمدی دانش آموزان دوره دوم متوسطه ناحیه دو شهر خرم آباد در سال تحصیلی 1396-97 انجام شد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت موضوع، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان مشغول به تحصیل دوره دوم متوسطه ناحیه2 شهر خرم آباد به تعداد7166 نفر 3532)دختر، 3634پسر) بودند. نمونه مورد بررسی با استفاده از جدول کرجسی و مورگان 364 نفر به روش تصادفی طبقهای نسبی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه مهارتهای تفکر انتقادی کالیفرنیا (1990)، پرسشنامه ویژگیهای شخصیتی نئو((1986 و پرسشنامه خودکارآمدی انصاری (1395) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که با %99 اطمینان میتوان گفت که بین سبکهای تفکر انتقادی و ویژگی های شخصیتی با خودکارآمدی دانش آموزان دوره دوم متوسطه ناحیه 2شهر خرم آباد رابطه مثبت و معنیدار وجود دارد، یعنی، با افزایش نمرات سبکهای تفکر انتقادی و ویژگی های شخصیتی نمرات خودکارآمدی نیز افزایش مییابد. همچنین، ضریب رگرسیون نشان داد که از مولفه های سبکهای تفکر انتقادی تنها استدلال قیاسی و از ابعاد سازگاری اجتماعی بعد وظیفه شناسی قادر به پیش بینی خودکارآمدی دانش آموزان بود. باشد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، تفکر انتقادی و شخصیت.