پیش بینی کیفیت زندگی در مدرسه بر اساس رفتارهای خودناتوان ساز در دانش آموزان

هدف از این پژوهش بررسی پیش بینی کیفیتزندگی در مدرسه بر اساس رفتارهای خودناتوانساز در دانش آموزان بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 1396-1397 بودند. حجم نمونه 330 نفر بر اساس فرمول کوکران از این دانش آموزان به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده و به پرسشنامه های کیفیت زندگی در مدرسه ویلیامز و باتن((1981 و رفتارهای خودناتوان ساز جونز و رودوالت((1982 پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بین رفتارهای خودناتوان ساز در دانش آموزان با کیفیت زندگی در مدرسه رابطه معنی داری وجود دارد .(P> 0/01) نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره نیز آشکار کرد که 43/5 از کل واریانس کیفیت زندگی در مدرسه به وسیله رفتارهای خودناتوان ساز تحصیلی تبیین میشود. یافته های این پژوهش نشان میدهد که رفتارهای خودناتوان ساز تحصیلی دانش آموزان سهم معناداری در پیش بینی کیفیت زندگی در مدرسه دارند.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی در مدرسه ، رفتارهای خودناتوان ساز.