تولید اتانول از پسماندهای لیگنوسلولزی در مایعات یونی: فرصت ها و چالش ها

زیست توده لیگنوسلولزی به صورت بالقوه یک خوراک نسبتا ارزان و فراوان برای تولید اتانول است. یک چالش بیشتر در طی تولید اتانول لیگنوسلولزی از طریق تبدیل کربوهیدرت ها در توده تجدید پذیر لیگنوسلولزی به وسیله کاهش تخمیر قندها در یک محیط مساعد و با دوام اقتصادی است. واکنش هیدرولیز با استفاده از کاتالیز اسیدی و توده تجدیدپذیر لیگنوسلولز در مایعات یونی درصورتی امیدوار کننده است که در فرآیند تولید کاهش تخمیر قندها یک تکنیک مجهز جهت بهبود بخشیدن روش های سنتی به کار گرفته شود. مقایسه فرآیند کاهش تولید تخمیر قندها معمولی با توده تجدیدپذیر لیگنوسلولز از طریق روش های واکنش هیدرولیز اسیدی یا آنزیمی، دارای مزیت های زیادی از قبیل، فرآیند ساده ، وضعیت واکنش ملایم، مصرف کم اسید و سرمایه گذاری کم تجهیزات است. اگر چه، برخی از تکنیک ها برای حل کردن این موضوع جهت استفاده در مقیاس صنعتی هنوز درحال رقابت هستند؛ برای مثال: بهبود گزینش پذیری در واکنش، توسعه کارکرد روش ها برای جداکردن کاهش تخمیر قندها و مایعات یونی؛ کم کردن تاثیرات منفی برباقی ماندن مایعات یونی در کاهش تخمیر قندها بر روی تخمیر اتانول بعدی. قصد این سرمقاله بحث کردن درباره رقابت و دست یابی،واکنش هیدرولیز با استفاده ازکاتالیز اسیدی و توده تجدید پذیر لیگنو سلولزی در مایعات یونی برای تولید اتانول است.

کلیدواژه ها:

واکنش هیدرولیز با استفاده از کاتالیز اسیدی ، توده تجدید پذیر لیگنوسلولزی ، مایعات یونی ، اتانول