نقش عدالت محیط زیستی و توسعه ی پایدار در فرآیند سیاستگذاری محیط زیست در ایران

بحران های ناشی از آن، یکی از معضلات عمده ی ایران به ویژه در سال های اخیر محسوب می شود. توسعه ی پایدار به عنوان هدفی جهانی مستلزم هدایت سیاست های عمومی به سمت ایجاد توازون در وضعیت سیاسی ، اقتصادی،اجتماعی و محیط زیست در حال و آینده است. آینده نگری و چاره جویی برای تهدید هایی که ابعاد آن ها به طور دقیق پیش بینی شدنی و سنجیدنی نیست از چالش های سیاستگذاری به شمار می آید. ضعف اصلی سیاستگذاری محیط زیست در ایران بیشتر به مراحل اجرا و ارزیابی سیاست ها،کم توجهی به نقش نهاد های مردمی و شهروندان مربوط می شود. فرآیند پیچیده سیاستگذاری نیازمند تعامل بین سیاستمداران ، مدیران و سایر کنشگران در سطوح مختلف است. بدین ترتیب با کاربرد الگوی سیاستگذاری نا متمرکز و بلند مدت و لحاظ کردن عدالت محوری در سیاستگذاری می توان بر این ضعف ها غلبه کرد.

کلیدواژه ها:

عدالت محیط زیست ، توسعه ی پایدار