بررسی تاثیر آموزش تغذیه ای بر کفایت همودیالیز در بیماران همودیالیزی در شهرستان شوشتر در سال 1397

زمینه و هدف: نارسایی مزمن کلیه یک اختلال پیشرونده و غیر قابل برگشت در کار کلیه است که در مراحل بالاتر سبب ایجاد بیماری مرحله ی انتهایی کلیه (ESRD) و انجام همو دیالیز می شود. در بیماران همودیالیزی سوء تغذیه از مشکلات جدی است و می تواند منجر به افزایش خطر مرگ شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش تغذیه ای بر کفایت همودیالیز در بیماران همودیالیزی در شهرستان شوشتر در سال 1397 انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه ی مداخله ای نیمه تجربی که بر روی 85 بیمار همودیالیزی مراجعه کننده به مرکز دیالیز شهرستان شوشتر انجام شد، از فرم ویژگی های فردی، ابزار ارزیابی همه جانبه ی فردی (SGA) و شاخص KT/V استفاده شد. پس از کسب رضایت آگاهانه از بیماران چک لیستی از ویژگی های فردی بیمار تکمیل گردید. جهت ارزیابی وضعیت تغذیه ی بیماران از SGA استفاده شد و به مدت یک ماه به بیمارن آموزش تغذیه ای مرتبط با دیالیز داده شد. همچنین از شاخص KT/V جهت بررسی کفایت دیالیز قبل و بعد آموزش استفاده گردید. تحلیل داده ها با روش های آماری از جمله میانگین، انحراف معیار، جداول و نمودارها و آزمون های توزیع دوجمله ای، تی وابسته، ویلکاکسون و مک نمار تحت نرم افزار spss-22 انجام شد.یافته ها: 71/8 درصد بیماران وضعیت تغذیه ی نامطلوب (سوءتغذیه خفیف و شدید) و 28/2 درصد وضعیت تغذیه ی مطلوب داشتند. همچنین 72/9 درصد بیماران دارای کفایت دیالیز نامطلوب بودند. آزمون ویلکاکسون نشان داد قبل و بعد از آموزش تفاوت معناداری از نظر کفایت دیالیز وجود دارد. (0/002=p). همچنین ازمون مک نمار نیز تفاوت بین قبل و بعد از آموزش را نشان داد (0/041=p). طبق آزمون تی وابسته نیز بین کفایت دیالیز قبل و بعد از آموزش تفاوت معناداری وجود داشت (0/002=p).نتیجه گیری: با توجه به وجود ارتباط و بهبود کفایت دیالیز پس از آموزش؛ می توان با آموزش های تغذیه ای مربوطه و بهبود وضعیت تغذیه، کفایت دیالیز این بیماران را ارتقاع بخشید. صرف توجه بیشتر در خصوص وضعیت تغذیه ی این بیماران پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

وضعیت تغذیه ، کفایت دیالیز ، سوء تغذیه ، نارسایی کلیه ، همودیالیز