بررسی ارتباط بین مسئولیت پذیری و خودکارآمدی عملکرد بالینی در پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهرستان شوشتر در سال 1397

زمینه و هدف : نقش پرستاران در سیستم های بهداشتی – درمانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. توجه به افزایش روحیه مسئولیت پذیری در پرستاران در کنار عملکردی که دارند، می تواند موجب ارتقاء خدمات مطلوب به مددجویان گردد. لذا هدف پژوهش حاضر تعیین بررسی ارتباط بین مسئولیت پذیری و خودکارآمدی عملکرد بالینی در پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهرستان شوشتر در سال 1397 بود.مواد و روش ها : این مطالعه تحلیلی – مقطعی در سال 1397 بر روی 122 پرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی شهرستان شوشتر انجام شد که روش نمونه گیری افراد به صورت دردسترس بود. معیار ورود به پژوهش تمایل آگاهانه برای شرکت در پژوهش و معیار خروج نیز تکمیل ناقص پرسشنامه ها تعیین گردید. اطلاعات با استفاده از فرم اطلاعات دموگرافیک، سنجش مسئولیت پذیری جرمی گلیبرث و پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی عملکرد بالینی چراغی و همکاران بدست آمدند. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آزمون های استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) در نرم افزار آماری SPSS-16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج : میانگین سنی افراد شرکت کننده در پژوهش 4/7±31/93 بدست آمد که 87 نفر از افراد (71/3 درصد) زن و 63 نفر (51/6 درصد) متاهل بودند. از این تعداد، 52 نفر (42/6 درصد) سابقه کاری زیر 5 سال داشتند و 78 نفر (63/9 درصد) داری مدرک کارشناسی بودند. مطابق با تحلیل های آماری، ارتباط آماری مثبت و معنی داری بین مسئولیت پذیری با خودکارآمدی عملکرد بالینی (P=0.001) وجود داشت. بین سن و خودکارآمدی عملکرد بالینی (P=0.01) ارتباط آماری مثبت و معنی داری وجود داشت. همچنین بین سابقه کاری و مسئولیت پذیری ارتباط آماری مثبت و معنی داری یافت شد (P=0.001).نتیجه گیری : با توجه به اهمیت خودکارآمدی عملکرد بالینی پرستاران در تامین سلامت مددجویان، پیشنهاد می گردد که به منظور افزایش مسئولیت پذیری پرستاران، زمینه را رد پرستاران به گونه ایی آماده کنند که احساس ارزشمندی و مفید بودن در پرستاران ایجاد گردد و در نهایت این امر منجربه ارتقای مسئولیت پذیری آن ها شود.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، عملکرد بالینی ، مسئولیت پذیری ، پرستار