دیدگاه دانشجویان اتاق عمل دانشکده پیراپزشکی نهاوند از وضعیت آموزش بالینی در سال 1396

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 970

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ARCIORSMED01_098

تاریخ نمایه سازی: 6 خرداد 1398

چکیده مقاله:

زمینه و هدف:نقش عمده آموزش عالی، تربیت نیروی انسانی متخصص مورد نیاز جامعه، ترویج و ارتقای دانش، تحقیق و زمینه سازی برای توسعه کشور است. نظام آموزشی علوم پزشکی بخش مهمی از نظام آموزش عالی است که با حیات انسانها سر و کار دارد و آموزش بالینی قلب نظام آموزشی علوم پزشکی است. هدف از این مطالعه تعیین دیدگاه دانشجویان اتاق عمل دانشکده پیراپزشکی نهاوند از وضعیت آموزشی بالینی در سال 1396 می باشد.مواد و روش ها:در این مطالعه توصیفی- مقطعی با استفاده از پرسشنامه وضعیت آموزش بالینی به بررسی دیدگاه دانشجویان اتاق عمل دانشکده پیراپزشکی نهاوند از وضعیت آموزش بالینی در سال 1396 پرداخته شد. کلیه دانشجویان کار آموز و کارورز کارشناسی اتاق عمل به روش سرشماری 71 دانشجو وارد مطالعه شدند. اطلاعات جمع آوری شده وارد نرم افزار SPSS ورژن 16 شده و با استفاده از روش های آماری توصیفی (میانگین و انحراف) و استنباطی (آزمون آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات، ضریب همبستگی پیرسون، ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون t مستقل، آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی LSD ) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها:نشان داده شد که میانگین نمره دیدگاه دانشجویان در حیطه عملکرد مربی به طور معناداری بیشتر از حیطه اهداف و برنامه آموزشی، در حیطه اهداف و برنامه آموزشی به طور معناداری بیشتر از دو حیطه برخورد با دانشجو و نظارت و ارزشیابی و در این دو حیطه به طور معناداری بیشتر از حیطه محیط آموزشی بود همچنین نتایج نشان داد که بین نمره کل دیدگاه دانشجویان از وضعیت آموزشی بالینی با سن و معدل آنها رابطه معنادار وجود ندارد 0/ P 05 <، اما ضریب همبستگی اسپیرمن نشان داد که بین نمره کل دیدگاه دانشجویاناز وضعیت آموزشی بالینی و ترم تحصیلی آنها رابطه معکوس وجود دارد P<0/001 بحث و نتیجه گیری:با توجه به یافته های این پژوهش به نظر می رسد وضعیت آموزش بالینی نیازمند تامین جامع تر امکانات و تجهیزات محیط بالینی و بازنگری ابزارها و فرایندهای ارزشیابی بالینی است

نویسندگان

علی اسماعیلی وردنجانی

دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پرستاری و مامایی

امین شهبازی

مرکز تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی همدان

پریسا عیوضی

مرکز تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی همدان

ولی الله دشت پور

دانشگاه علوم پزشکی ارتش، نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران، بندرعباس