بررسی عوامل موثر در کاهش دوز دریافتی کارکنان اتاق عمل از آزمون های فلورسکوپی در حین اعمال جراحی

زمینه و هدف:استفاده از تشعشعات یونیزان در حین برخی از اعمال جراحی از اجزای اساسی این آزمون ها می باشد. از انواع منابع پرتوزای پزشکی اتاق عمل دستگاه فلورسکوپی می باشد.در اتاق عمل بر خلاف بخش های رادیولوژی و سی تی اسکن سیستم حفاظتی در برابر اشعه وجود ندارد ولذا پزشکان و پرسنل اتاق عمل گه از این ترکیبات استفاده می کنند در معرض خطر تابش تشعشعی قرار دارد . تاثیر تشعشع در افزایش ریسک ابتلا به سرطان وهمچنین آثار مخرب دیگر آن بر کسی پوشیده نیست.ارزیابی دوز رسیده به کارکنان وبررسی پارامترهای تاثیر گذار بر میزان دوز دریافتی از اهمیت بسزایی برخوردار است.مواد و روش ها:این تحقیق از نوع مقاله مروری و بر اساس مطالعه کتابخانه ای و گرداوری اطلاعات از طریق جستجو در بانک های اطلاعاتی go gle scholar و به دست آمده است یافته ها:از آنجایی که اغلب کارکنان شاغل در اتاق عمل از فیلم بج و لوازم استاندارد ثبت تشعشع استفاده نمی نمایند لذا اطلاع دقیقی از میزان دوز دریافتی آنها وجود ندارد . تاثیر تشعشع در افزایش ریسک ابتلا به سرطان وهمچنین آثار مخرب دیگر آن بر کسی پوشیده نیست. احتمال آسیب کروموزومی وایجاد جهش های ژنتیکی در اثر آسیب به DNA وجود دارد.از مهم ترین و اساسی ترین آسیب تشعشع می باشد.روش هایی برای به حداقل رساندن مواجه پرسنل در برابر تشعشعات بدست آمده که از انها میتوان حداکثر فاصله از منبعتشعشع، استفاده از محافظ های مناسب، کنترل و تقسیم کارکنان را نام برد. بحث و نتیجه گیری:تمامی کارکنان میتوانند تکنیک های ایمنی تابش و فاصله را برای کاهش تابش اشعه، اعمال کنند. علاوه بر این، بهینه سازی تنظیمات و تکنیک های فلورسکوپی می تواند به عنوان روش موثر کاهش دوز تابش مورد استفاده قرار گیرد. روش های تصویربرداری جدید نیز در تلاش برای جایگزینی فلوروسکوپی معمولی و کاهش دوز تابش بوده است.همچنین ثابت شد که میزان تشعشع دریافتی کارکنان تا حدود زیادی به تبحر پزشک و میزان استفاده وی از آزمون های پرتونگاری و فلوروسکوپی وابسته است.

کلیدواژه ها:

فلوروسکوپی ، تشعشع ، اتاق عمل ، دوز دریافتی