مطالعه ی اثرات بادهای منطقه ای حوزه سیستان بر سرواپیدمیولوژی توکسوکاریازیس در کودکان زیر 14 سال شهرستان زابل و میزان آلودگی آن در سگ های منطقه

مقدمه و هدف: توکسوکاریازیس یکی از آلودگی های انگلی است که به وسیله نماتود های جنس توکسوکارا از خانواده کرم های گرد منتقل می شود.شایع ترین عامل این بیماری توکسوکارا کانیس (آسکاریس سگ ) می باشد. استان سیستان و بلوچستان به علت وجود شرایط اقلیمی مساعد خصوصا در شمال استان به دلیل وجود بادهای شدید گرمسیری حاوی ریزگرد و کمک به انتقال تخم این انگل در فضا یکی از مناطقی است که بطور بالقوه در معرض آلودگی این انگل می باشد. هدف این مطالعه بررسی سرواپیدمیولوژی و پارازیتولوژی عفونت توکسوکاریازیس در کودکان و سگ های شهرستان زابل بود.مواد و روشها: این مطالعه بصورت یک مطالعه توصیفی-تحلیلی بوده و نمونه گیری به روش تصادفی- ساده بر روی کودکان زیر 14 سال مراجعه کننده به آزمایشگاه های شهری و روستایی و عشایر شهرستان زابل انجام گرفت. اطلاعات دموگرافیک،شرایط بالینی وآزمایشگاهی افراد از طریق مصاحبه، پرسشنامه و انجام آزمایش شمارش سلول های خونی بدست آمد. بررسی شیوع آنتی بادی IgG علیه توکسوکارا کنیس به روش الایزا انجام گرفت. همچنین وجود تخم توکسوکارا کنیس در سگ های (به عنوان میزبان اصلی) منطقه از طریق بررسی مدفوع حیوان مورد ارزیابی قرارگرفت. سپس اطلاعات وارد نرم افزار SPSS19 شد و مطالعات آماری با انجام آمار توصیفی تحلیلی و تست های مربع کای و آنووا انجام پذیرفت.نتایج: در مجموع تعداد 364 فرد بر اساس حجم نمونه برآورد و مورد مطالعه قرار گرفتند.جنس مونث 51.6% موارد را تشکیل داده اند. میانگین سنی افراد 3.7 ± 7.2 سال بوده است. در مجموع انتی بادی IgG ضد توکسوکارا کانیس در 8/3 درصد موارد(14مورد) مشاهده شد.ارتباط معنا داری میان شیوع سرولوژیک توکسوکارا کانیس و علایم آزمایشگاهی ائوزینوفیل و کاهش گلبول های قرمز یافت شد ونیز نتایج این پژوهش نشان داد که ارتباط معنی داری میان شیوع سرولوژیک توکسوکاراکنیس وشاخصه های دموگرافیک مانند شهرستان محل سکونت،جنسیت، مصرف سبزیجات و محل زندگی وجود دارد.میانگین تیتر آنتی بادی 2.2±1.1 بدست آمد که در گروه های سنی مورد مطالعه تفاوت معنی داری نشان داد (p=0.001).در این مطالعه سگ های منطقه نیز مورد بررسی قرار گرفتند 27.5 % سگ های مورد مطالعه آلودگی توکسوکارا کنیس را نشان دادند.خلاصه: شیوع 8/3 % عفونت توکسوکارا کانیس در جمعیت مورد مطالعه بیانگر میزان نسبتا بالای خطر عفونت در افراد مراجعه کننده به آزمایشگاه های شهرستان زابل می باشد. علاوه بر این، با توجه به اینکه سگ به عنوان میزبان نهایی درانتقال عفونت توکسوکارا به انسان نقش دارد.مطالعه حاضر بر لزوم کنترل جمعیت سگ های ولگرد در منطقه جهت جلوگیری از انتقال عفونت به جامعه انسانی تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

توکسوکارا کانیس ، سرواپیدمیولوژی ، سگ ، کودک ، زابل