مدیریت بهینه منابع موجود مبتنی بر توسعه مدل هیدرولیکی در شبکه های گسترده با مطالعه موردی شهر شیراز

خشکسالی چند سال اخیر و عدم دسترسی به منابع آب جدید، لزوم بهینه سازی استفاده از منابع در اختیار را افزایش می دهد. پراکندگی منابع فعلی، توسعه بی رویه شهرها، تغییر الگوی مصرف، حاشیه نشینی، فرسوده شدن شبکه های توزیع، عدم شناخت مناسب از وضعیت شبکه، سنتی بودن مدیریت توزیع و عدم طراحی مناسب مهم ترین چالش های توزیع آب است. تامین فشار مناسب در طول سال در تمامی نقاط شبکه یکی از دغدغه های شرکت های متولی این حوزه است. کمبود فشار و قطع شدن آب، علاوه بر ابعات اجتماعی و نارضایتی مشترکین، باعث بالا رفتن ریسک آلودگی آب می گردد. فشار نامتعارف شبکه نیز باعث افزایش شکستگی ها، سرانه مصرف و نشت و در نهایت، افزایش شاخص آب بدون درآمد می گردد. شناخت وضعیت فعلی شبکه، منابع، مصارف و رفتارهای هیدرولیکی شبکه مهم ترین اصول مدیریت توزیع است. با توسعه مدل هیدرولیکی و بررسی وضعیت موجود میتوان الگوی مناسبی جهت توزیع بهتر منابع ایجاد کرد. مدل های هیدرولیکی می تواند کمک بزرگی به حل چالش های مدیریت توزیع در شبکه های آب کند. شناخت ظرفیت های منابع موجود، زیرساخت های در دسترس، توانایی هیدرولیکی شبکه، نقاط ضعف شبکه، توزیع و پراکندگی مصارف از مهم ترین توانایی هایی است که در بستر مدل هیدرولیکی در اختیار مدیران و کارشناسان بهره برداری قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

مدیریت توزیع ، منابع موجود ، مدل هیدرولیکی ، مصرف ، توزیع عادلانه