شاخص های ارزیابی عملکرد مدیران میانی صنعت آب با رویکرد کاهش آب بدون درآمد، مطالعه موردی شهر شیراز

شاخص های ارزیابی عملکرد ابزاری برای سنجش بازده و کارمدی سیستم است. خصوصیت اصلی شاخص ها مطلق بودن و عمومی بودن آنهاست، به صورتی که بزرگی و کوچکی سیستم تاثیری در آنها نداشته و قابلیت مقایسه سیستم های مختلف با شاخص های همجنس و در ابعاد مختلف را فراهم می سازد. شاخص های مختلفی در حوزه آب بدون درآمد در مجامع بین المللی وداخلی ارایه گردیده است. با توجه به زیرساخت های اندازه گیری فعلی و عدم امکان تعیین دقیق پارامترهای موثر در محاسبه آنها، برخی از شاخص ها نمی تواند معیار درستی جهت ارزیابی صحیح عملکرد مدیران میانی باشد. در این تحقیق، با بیان دلایل ناکارآمدی این شاخص ها سعی شده است شاخص های مناسبی جهت بررسی عملکرد مدیران میانی و امکان برنامه ریزی و ایجاد تعهد عملکردی در خصوص ارتقاء شاخص ها ارایه شود. رویکرد اصلی تنظیم این شاخص ها قابلیت محاسبه بر مبنای اطلاعات موثق (عدم استفاده از اطلاعات دستکاری شده )، تاثیر در کاهش آب بدون درآمد و عمومی بودن آنها است. فارغ از میزان تاثیر مستقیم ارتقاء آنها، تاثیر مناسب و اثبات شده در کاهش آب بدون درآمد مد نظر بوده است.

کلیدواژه ها:

شاخص ارزیابی عملکرد ، آب بدون درآمد ، مدیران میانی ، کارآمدی ، مولفه های بالانس