مقایسه کیفیت زندگی پسران کم توان ذهنی ورزشکار و غیر ورزشکار

کیفیت زندگی در حوزه های ارایه خدمات و برنامه های مداخله ای (به خصوص در حیطه ناتوانان) به دلیل داشتن نتایج مثبت، مورد توجه محققین بوده است. کم توان ذهنی شرایطی در عمل، همانند انتخاب های خود محور، به وجود می آورد که می تواند بر کیفیت زندگی اثر داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه کیفیت زندگی پسران کم توان ذهنی ورزشکار و غیر ورزشکار می باشد. نمونه پژوهش شامل 70 پسر کم توان ذهنی با و بدون سندرم داون، با تجربه شرکت در المپیک ویژه ایران (30 پسر سندرم داون) به عنوان ورزشکار و 68 پسر کم توان ذهنی با و بدون سندرم داون که تجربه المپیک ویژه را ندارند (23 پسر سندرم داون) به عنوان غیر ورزشکار، 18 تا 30 و پایایی برای افراد کم توان ذهنی می باشد، استفاده شد. این پرسشنامه دارای 40 سوال، در 4 مولفه 10 سوالی تنظیم شده است. مولفه های پرسشنامه، شامل: رضایت، کفایت / سازندگی، توانمندسازی / استقلال و تعلق اجتماعی / اشتراک اجتماعی می باشند و در نهایت نمره کلی کیفیت زندگی نیز محاسبه می شود. با توجه به نتایج به دست آمده، در تمامی مولفه ها بین گروه ورزشکار و غیر ورزشکار با و بدون سندرم داون تفاوت معناداری مشاهده شد (P <0/05). همچنین برای افراد کم توان ذهنی بدون سندرم داون و افراد سندرم داون نیز به طور جداگانه جهت بررسی دقیق تر مقایسه درون گروهی انجام شد. با توجه به برررسی و نتایج حاصل، می توان نتیجه گرفت که المپیک ویژه ایران تاثیر مثبتی برای ارتقا کیفیت زندگی افراد کم توان ذهنی داشته است. بهبود شرایط روانی – اجتماعی این افراد که المپیک ویژه پیش قدم در آن می باشد، نیازمند داشتن اطلاعات بیشتر در این زمینه می باشد. این پژوهش به همین منظور، سعی در کسب اطلاعات و استفاده برای برنامه ریزی در این زمینه انجام شد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، پسران کم توان ذهنی ، المپیک ویژه ایران ، ورزشکار و غیر ورزشکار