مقایسه آمادگی جسمانی پسران کم توان ذهنی ورزشکار و غیر ورزشکار

افراد کم توان ذهنی یک گروه اجتماعی هستند که جنبه سلامت جسمی آنها برای افراد درگیر با این گروه مهم می باشد. آمادگی جسمانی افراد کم توان ذهنی نسبت به افراد بدون معلولیت کمتر است. بخشی از ماموریت المپیک ویژه، بهبود و رشد آمادگی جسمانی در این افراد است. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه آمادگی جسمانی پسران کم توان ذهنی ورزشکار و غیر ورزشکار ایران می باشد. نمونه پژوهش شامل 70 پسر کم توان ذهنی با تجربه شرکت در المپیک ویژه ایران (30 پسر سندرم داون) به عنوان ورزشکار و 68 پسر کم توان ذهنی که تجربه المپیک ویژه را ندارند (23 پسر سندرم داون) به عنوان غیر ورزشکار، 18 تا 30 سال می باشند. جهت ارزیابی آمادگی جسمانی از مجموعه آزمون های یوروفیت ویژه شامل: ارزیابی قدرت، سرعت، استقامت عضلانی، انعطاف پذیری و تعادل استفاده شد. برای ارزیابی قدرت پا از آزمون پرش طول، قدرت دست از آزمون پرتاپ توپ 2 کیلوگرمی، استقامت موضعی عضلانی از آزمون دراز و نشست، سرعت از آزمون 25 متر دویدن، انعطاف پذیری از آزمون نشستن و رسیدن و تعادل از آزمون راه رفتن تعادلی برروی نیمکت استفاده شد. با توجه به نمرات کسب شده، در مولفه های انعطاف پذیری، استقامت موضعی عضلانی، قدرت انفجاری پا و سرعت میان گروه های ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنادار مشاهده شد (P<0/05). همچنین برای افراد کم توان ذهنی بدون سندرم داون و افراد سندرم داون نیز به طور جداگانه جهت بررسی دقیق تر مقایسه درون گروهی انجام شد. میانگین نمرات کسب شده گروه ورزشکار در تمامی مولفه ها به جز شاخص توده بدن بهتر از گروه غیر ورزشکار می باشد. با توجه به نتایج حاضر، افراد شرکت کننده در المپیک ویژه ایران سطح آمادگی جسمانی بهتری نسبت به افراد بدون تجربه المپیک ویژه دارند. اما با توجه به اطلاعات کم در این زمینه، بررسی دقیق تر محتوای برنامه های آمادگی جسمانی در مراکز المپیک ویژه ایران ضروری می باشد

کلیدواژه ها:

آمادگی جسمانی ، پسران کم توان ذهنی ، المپیک ویژه ایران ، ورزشکار و غیر ورزشکار