مقایسه کیفیت زندگی دختران کم توان ذهنی ورزشکار و غیر ورزشکار

شرکت در برنامه های ورزشی و فعالیت بدنی باعث بهبود اختلالات رفتاری و همچنین ارتقاء سطح آمادگی جسمانی و سلامت روانی می گردد. هدف از این پژوهش، مقایسه کیفیت زندگی دختران کم توان ذهنی ورزشکار و غیر ورزشکار می باشد. آزمودنی های این پژوهش شامل 56 دختر کم توان ذهنی ورزشکار از شرکت کنندگان المپیک ویژه ایران و 46 دختر کم توان ذهنی غیر ورزشکار (بدون تجربه المپیک ویژه) از مدارس استثنایی رشت در محدوده سنی (18- 25) ساله بودند. ارزیابی کیفیت زندگی با استفاده از پرسشنامه ی کیفیت زندگی چهار مولفه ای (رضایت از زندگی، کفایت/ سازندگی، استقلال/ توانمندسازی، تعلق اجتماعی /اشتراک اجتماعی) شالوک و کیت (1993) انجام شد. اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل و یومن ویتنی در سطح معناداری 0/05≥P تجزیه و تحلیل شد. در مقایسه بین گروهی مولفه های رضایت از زندگی، استقلال/ توانمندسازی، تعلق اجتماعی /اشتراک اجتماعی و نمره کیفیت زندگی کلی تفاوت معناداری وجود داشت ولی در مولفه ی کفایت/ سازندگی تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مشارکت در برنامه های ورزشی و فعالیت بدنی المپیک ویژه ایران می تواند باعث بهبود کیفیت زندگی دختران کم توان ذهنی شود. جهت کسب اطلاعات دقیق تر، بررسی در سایر نمایندگی های المپیک ویژه ایران لازم و ضروری است، تا بر این اساس بتوان به المپیک ویژه ایران جهت بهبود بیشتر شرایط افراد شرکت کننده در آن کمک کرد

کلیدواژه ها:

المپیک ویژه ایران ، کیفیت زندگی ، دختران کم توان ذهنی