مدل سازی عددی اثر پوشش ضد حریق متورم شونده در افزایش مقاومت سازه های فولادی

استفاده از پوشش متورم شونده به عنوان یک ابزار در برابر خطرات آتش سوزی در ساختمان های بلندمرتبه و صنایع مختلف، افزایش دمای سازه های فلزی و ریزش آن ها می باشد. این پوشش با دریافت حرارت و افزایش دما متورم شده و نقش یک عایق را در برابر نفوذ گرما به سازه ایفا می نماید. استفاده از این ابزار می تواند به تاخیر و جلوگیری از ریزش سازه های فلزی منجر گردد. در این مقاله به کمک دینامیک سیالات محاسباتی به صورت عددی این پوشش مدل سازی می گردد. مقدار ضریب هدایت حرارتی عایق موردمطالعه به واسطه متورم شدن و افزایش تخلخل برحسب زمان تغییر می کند که با کمک شبکه متحرک یا مش دینامیک اعمال می شود. می توان از یافته های این مطالعه نتیجه گیری نمود که به کمک شبیه سازی می توان با توجه به خطرات موجود در مکان های مختلف نوع و ضخامت پوشش مورداستفاده را انتخاب کرد. این موضوع به نوع مواد آتش گیرنده و درنتیجه نرخ افزایش دما در محیط بستگی خواهد داشت. نتایج نشان می دهد که با استفاده مناسب از پوشش متورم شونده می توان مقاومت سازه در مقابل آتش را تا چند ساعت افزایش داد.

کلیدواژه ها:

آتش سوزی ، انتقال حرارت ، دینامیک سیالات محاسباتی ، عایق متورم شونده ، مش متحرک