بررسی تاثیر پایداری اجتماعی در طراحی معماری فضاهای فرهنگی (نمونه موردی: مجتمع فرهنگی هنری)

پاسخگویی به نیازهای اجتماعی انسان و تامین فرصت های لازم در زمینه کسب تجارب اجتماعی وی، مستلزم وجود فضا و قرارگاه کالبدی است. شهر امروز، مکانی است که تعلق به آن و اهل آن بودن، به گونه ای هویت شناختی برای شهروندان به دنبال دارد. در عصر امروز با پیدایش بحران انزوا و تنهایی و پر رنگ شدن مسیله اوقات فراغت، شهر ها بایدبه چیزی ورای طراحی بناها و شبکه رفت و آمد بیندیشند و باید به دنبال فضاهایی باشند که برای آموزش روابط اجتماعی و انسانی طراحی می شوند. برای پیوند انسان با محیط اطرافش و جان بخشیدن به حیات مدنی و اجتماعی در فضای شهری، می توان از ابزار قدرتمند هنر، بهره جست. ابزاری که انسان را با خود و دنیای پیرامون خویش آشتی داده وبستری مناسب برای کنش اجتماعی است.در قرن بیست و یکم توسعه پایدار صرفا توجه به ابعاد زیست محیطی و اقتصادی نبوده، بلکه مباحث اجتماعی راه جدیدی را در رسیدن به توسعه پایدار گشوده است.این پژوهش با هدف بررسی تاثیر پایداری اجتماعی در طراحی معماری فضاهای فرهنگی (نمونه موردی: مجتمع فرهنگی هنری) ابتدا پایداری اجتماعی را توضیح داده و سپس به چگونگی تاثیر این رویکرد بر طراحی معماری فضاهای فرهنگی می پردازد. روش تحقیق در پژوهش حاضر ازنوع کتابخانه ای می باشد بطوریکه یافته های شماری ازتازه ترین پژوهش های حوزه طراحی، فضاهای فرهنگی و پایداری اجتماعی درکتاب ها و نشریات معتبر داخلی و خارجی توسط محقق گرداوری و پس ازترجمه وتنظیم به صورت مقاله حاضر درآمده است. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر آن است که می توان با استفاده از طراحی معماری مناسب، میزان اجتماع پذیری را در این گونه فضاها افزایش داد و به یک پایداری اجتماعی قابل قبول دست یافت.

کلیدواژه ها:

طراحی ، معماری ، پایداری اجتماعی ، فضاهای فرهنگی ، مجتمع فرهنگی هنری