مسیولیت مدنی وکیل در حقوق ایران

با منعقد شدن عقد وکالت، وکیل و موکل در برابر یکدیگر حق و تکلیف یافته و دارای روابط حقوقی، وظایف و مسیولیت های متقابلی می شوند. بدیهی است تحدید حدود قانونی این مسیولیت ها، در پیشگیری از منازعات احتمالی طرفین عقد مذکور و درنتیجه کاهش حجم پرونده های محاکم قضایی موثر است. تعهدات وکیل در برابر موکل یا بطور مستقیم ناشی از عقد وکالت است، یا بطور غیر مستقیم؛ همچنین ممکن است منشا آن، توافق وکیل و موکل در قالب شروط و تعهدات ضمن عقد یا به طور مستقل باشد که در هر حال، ایفاء تعهدات مزبور لازم می باشد. تعهدات ناشی از عقد وکالت به دوصورت مستقیم و غیر مستقیم میباشدکه در حالت اول ناشی از ذات عقد وکالت بوده،وبه صرف تحقق عقد، بدون نیاز به تصریح، موجب مسیولیت وکیل می شوند. به عبارتی میتوان آنرا به دوبخش تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل و تعهدات تبعی یا ثانوی تقسیم نمود. اطلاق واژه ثانوی یا تبعی بر این تعهدات بدین جهت است که به واسطه عدم انجام تعهدات اولیه (اصلی) پدید آمده اند؛ مانند تعهد وکیل به جبران خسارت وارده به موکل در فرض عدم رعایت مصلحت وی که یکی از تعهدات اصلی وکیل می باشد.که در باب مسیولیت قراردادی و قهری به آن اشاره می کنیم.

کلیدواژه ها:

وکیل ، موکل ، تعهد ، مسیولیت قراردادی ، مسیولیت قهری