فرصت ها و چالش های بکارگیری سامانه های انرژی نامتمرکز در ایران بر پایه انرژی های تجدیدپذیر

رویکرد تغذیه مصرف کنندگان انرژی توسط منابع انرژی نامتمرکز به دلیل انگیزه ها و جذابیت های خود، در کشورهای مختلف و در چند دهه اخیر به شدت مورد توسعه و پیشرفت بوده است. البته این رویکرد در هر یک از کشورها، با محرک ها و انگیزه های متفاوتی دنبال شده است. لکن مهمترین آنها بکارگیری انرژی های تجدیدپذیر در مقیاس وسیع و گسترده، ملاحظات زیست محیطی، توسعه رقابت پذیری و افزایش بازیگران عرصه تولید و مصرف انرژی می باشد. در این مقاله با بررسی روند توسعه این مفهوم در سطح دنیا از چند قبل و نیز تحلیل فرصت ها و چالش های آن، بکارگیری این رویکرد برای ایران با تکیه بر انرژی های تجدیدپذیر مورد بررسی قرار گرفته و شاخص هایی کلی و عمومی که می توانند در توسعه این رویکرد در ایران موثر باشند معرفی می گردند. در ادامه با ارایه یکی از روش های متداول تصمیم سازی، به بیان الگوریتم انتخاب محل مناسب برای استقرار یک سامانه پایلوت انرژی نامتمرکز پرداخته می شود و طی یک مثال نمونه، کارایی روش تشریح می گردد. از آنجا که بکارگیری رویکرد انرژی نامتمرکز، یکی از راهبردهای کلان در دنیا برای تامین انرژی مصرف کنندگان است، پیشنهاد می شود در ایران نیز مطالعات پایه ای مناسبی برای توجیه پذیری این رویکرد در نقاط مستعد و با پتانسیل، انجام شود تا بتواند در کنار سایر راهکارهای برنامه ریزی کلان انرژی در کشور، زمینه های مطلوبی را برای بهره گیری هرچه بهتر از منابع پاک تجدیدپذیر فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

انرژی نامتمرکز ، انرژی های تجدیدپذیر ، فرصت ها و چالش ها ، شاخص های تصمیم ساز ، روش SAW