تبیین استراتژی مدیریت سبد حامل های انرژی با رویکرد توسعه پایدار

بحران استفاده از سوخت های فسیلی و سالم سازی محیط زیست، نیاز انسان امروزی به استفاده از انرژی های نوین پاک و بی پایان از جمله انرژی های آب، باد، خورشید، زمین گرمایی، بیوگاز و غیره را به منظور تامین نیازهای بشر با اهمیت تر ساخته است. با در نظر داشتن حجم ذخایر نفتی جهان، در صورت ادامه یافتن روند تکیه بر سوخت های فسیلی در جهان علاوه بر مشکلات زیست محیطی باکمبود حامل های انرژی مواجه خواهیم شد [ 1 ]. همچنین از چالش ها و تهدیداتی که کمتر مورد توجه قرار گرفته است، حمله نظامی و تروریستی به مراکز و تاسیسات زیرساخت های شهری در بخش آب، برق، سوخت، حمل و نقل و ... می باشد [ 2 ]. انرژی های تجدید پذیر به عنوان یک منبع انرژی پاک و عاری از هرگونه آلودگی زیست محیطی میتوانند نقش مهمی در کاهش انتشار گازهای آلاینده همچون دی اکسید کربن و دیگر گازهای گلخانه ای بازی کنند [3 ] . جامعه جهانی بر این موضوع اتفاق نظر دارد که تنها یک منبع انرژی نمی تواند بر بازار انرژی حاکم گردد. بنابراین باید بر حسب دسترسی به منابع قابل استفاده در هر کشور، مدلی متشکل از چندین انرژی پیشنهاد گردد. سیستم های جدید انرژی در آینده باید متکی به تغییرات ساختاری و بنیادی باشد که در آن منابع انرژی بدون کربن ( انرژی خورشیدی، هیدروژنی، بادی، زمین گرمایی و ... ) و کربن خنثی (بیوماس) مورد استفاده قرار میگیرد [ 4 ]. این مقاله به تبیین اثرات زیست محیطی، اجتماعی، اقتصادی، تاب آوری، فرهنگ سازی و آموزش، سوخت های پاک و تجدیدپذیر بر سبد حامل های انرژی کشور پرداخته و استراتژی مدیریت سبد این حامل ها را در بخش های حمل و نقل، صنایع، خانگی و کشاورزی با رویکرد توسعه پایدار با پیشنهاد راهکارهای مناسب ارایه می دهد.

کلیدواژه ها:

حامل های انرژی ، توسعه پایدار ، محیط زیست ، انرژی پاک ، انرژی های تجدید پذیر