ارزیابی قابلیت اطمینان نشست سطحی زمین در اثر تونل های شهری با استفاده از شبکه ی بایزین

این مقاله طبق رویکردی منظم و سازمان یافته، با رعایت مراحل گام به گام طراحی و اجرای شبکه ی بایزین به منظور ارایه ی روشی جدید برای تجزیه و تحلیل خطر وقوع نشست سطحی در تونل های شهری و راه های مدیریت و کنترل این مخاطره ی ژیوتکنیکی تهیه و تنظیم شده است. رویکرد احتمالاتی مبتنی بر شبکه ی بایزین می تواند با دقت بسیار زیادی در جهت تجزیه و تحلیل پارامتر های ژیوتکنیکی موثر در نشست سطحی و به منظور پوشش نقص ها و خطا های روش های تعیینی به کار گرفته شود. با اتخاذ تکنیک پیش بینی شبکه ی بایزین که در تجزیه و تحلیل مخاطرات بسیار حساس و دقیق می باشد، کنترل همزمان حالت های مختلف پارامترهای ژیوتکنیک امکان پذیر خواهد بود. به منظور نشان دادن پتانسیل استفاده از روش شبکه ی بایزین در تجزیه و تحلیل ایمنی نشست سطحی تونل های شهری، مدل سازی روابط تجربی ارایه شده در زمینه ی نشست سطحی تونل ها انجام شده است. روش پیشنهادی ارایه شده می تواند به عنوان یک ابزار مهم برای تجزیه و تحلیل ایمنی در ساخت تونل ها مورد استفاده قرار گیرد و به این ترتیب احتمال اجرای پروژه های موفق در سطح شهر ها افزایش می یابد

کلیدواژه ها:

شبکه ی بایزن ، نشست سطحی ، تونل های شهری ، ایمنی پروژه