عوامل روانشناختی تاثیر گذار بر سازگاری با پیامدهای سرطان

سرطان به عنوان یکی از مهمترین عوامل مرگ و میر، می تواند با طیف وسیعی از مشکلات روانشناختی همراه گردد. با این حال ابتلا به این بیماری ممکن است به عنوان کاتالیزوری برای تغییرات مثبت روان شناختی در حوزه های مختلف زندگی مانند روابط بین فردی، خودپنداره، اولویت ها، فلسفه زندگی و ارتباطات معنوی عمل نماید. تجربه ذهنی این تغییرات روان شناختی مثبت با عنوان رشد پس از سانحه مفهوم سازی گردیده است که در بهبود و سازگاری این افراد با شرایط ایجاد شده نقش مهمی دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رشد پس از سانحه زنان مبتلا به سرطان پستان و نقش سبکهای دلبستگی ایمن و ناایمن اضطرابی و اجتنابی) در پیش بینی رشد پس از سانحه این افراد انجام گردیده است. در این پژوهش که در زمره تحقیقات توصیفی از نوع همبستگی قرار دارد 120 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان ولایت شهر قزوین به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب گردیدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه تجدید نظر شده سبک های دلبستگی بزرگسالان (RAAS)، پرسشنامه رشد پس از سانحه (PTG) و ویژگی های جمعیت شناختی پاسخ دادند. تحلیل داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه همزمان انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد که 77 / 5 درصد از افراد نمره بالاتر از 63 داشتند یعنی رشد پس از سانحه بالا را در نتیجه بیماریشان تجربه نموده بودند. همچنین بین سبک دلبستگی ایمن با رشد پس از سانحه این افراد رابطه مثبت معناداری ( 0 / 59= p > 0 / 01 , r ) بدست آمد و این سبک دلبستگی توانست 12 درصد از واریانس رشد پس از سانحه را تبیین کند. نتایج این مطالعه نشان داد که تجربه حادثه آسیب زای ابتلا به سرطان می تواند منجر به تغییرات روان شناختی مثبت گردیده و سبک دلبستگی افراد نیز در سازگاری این افراد با پیامدهای بیماری نقش دارد.

کلیدواژه ها:

استرس ، سبک دلبستگی ، رشد پس از سانحه ، سرطان