بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر شفقت خود بر تعامل والد- فرزند درمادران دارای فرزند 8 تا 18

خانواده اولین و قدیمی ترین بستر موثر بر سلامت جسمانی و روانی کودکان و نوجوانان به شمار می رود. در این میان عوامل بسیاری مانند روابط والد فرزند می تواند، بر رشد و پیشرفت در دوران کودکی و نوجوانی و نیز در سایر مراحل زندگی تاثیر بگذارند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر شفقت خود بر تعامل والد- فرزند در مادران دارای فرزند 8 تا 18 سال بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری یک ماه ه برای دو گروه آزمایش و کنترل و جامعه آماری شامل مادران دارای فرزند 8 تا 18 سال شهر اصفهان بود. بنابر این 60 مادر دارای فرزند 8 تا 18 سال شهر اصفهان و مراجعه کننده به مرکز مشاوره تماشا به صورت در دسترس و بر اساس معیارهای ورود و خروج به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 30 نفری (30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه کنترل قرار گرفتند. در ابتدا از فرزندان آزمودنی های هر دو گروه، آزمایش و کنترل با استفاده از پرسشنامه رابطه والد - فرزندی (فاین، مورلند و اسچوبل، 1983) پیش آزمون گرفته شد و سپس آزمودنی های مادران) گروه آزمایش یک دوره ی آموزش درمان مبتنی بر شفقت خود به صورت گروهی در 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. سپس در پایان دوره ی آموزش از فرزندان آزمودنی های هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد و همچنین آزمون پیگیری 1 ماه بعد از هر دو گروه به عمل آمد. در این پژوهش نتایج تحلیل کواریانس تفاوت معناداری را بین دو گروه آزمایش و کنترل در تعامل والد فرزند در مرحله پس آزمون و پیگیری را نشان داد ( 0 / 05> P). بنابر این آموزش درمان مبتنی بر شفقت خود بر تعامل والد فرزند تاثیر داشته است.

کلیدواژه ها:

تعامل والد- فرزند ، شفقت خود ، مادر