وزن دهی کالیبره برای جبران مقادیر کرانگین، بی‌پاسخی و ناپوششی در طرح نیروی کار

استفاده از متغیرهای کمکی مناسب در محاسبه‌ی برآوردهای وزن‌دهی می‌تواند کارایی برآوردها را بهبود بخشد. این نوع برآوردها به منظور جبران اثر احتمال‌های انتخاب نابرابر، بی‌پاسخی، ناپوششی و یا نواسان‌های حاصل از نمونه‌گیری حول مقادیر معلوم جامعه به کار می‌روند. ساده‌ترین براوردگرهایی ه از اطلاعات کمکی استفاده می‌کنند براوردگرهای رگرسیونی و نسبتی هستند. دویل و سارندال (1992) نشان دادند که براوردگر رگرسیونی را می‌توان به شکل یک براوردگر موزون به دست آورد که وزن‌های آن با مینیمم کردن یک تابع فاصله و به شرط برقراری یک سری معادلات به دست آمده‌اند. به طور کلی وزن‌هایی که به این شکل محاسبه می‌شوند، وزن‌های کالیبره و براوردگرهای حاصل را براوردگرهای کالیبره گویند. متناظر با هر تابع فاصله، یک مجموعه وزن‌های کالیبره و در نتیجه یک براوردگر کالیبره وجود دارد. دویل و سارندال ثابت کرده‌اند که براوردگر رگرسیونی تعمیم یافته، تقریبی برای تمام براوردگرهای کالیبره است. اگر چه روش‌های مذکور ویژگی‌های مجانبی مطلوبی دارند، ولی ممکن است منجر به وزن‌های کالیبره‌ی نامناسب شوند. روش خطی ممکن است منجر به وزن‌های منفی شود، در حالی که روش چنگک‌زنی می‌تواند وزن‌هایی با مقادیر خیلی بزرگ تولید کند. به همین دلیل، ممکن است یک سری محدودیت‌های دامنه‌ای برای وزن‌های تولید شده قایل شویم. در این مقاله ضمن معرفی فرم عمومی براوردگرهای کالیبره، حالت‌های خاصی از این براوردگرها که حاصل از به کارگیری تابع‌های فاصله متفاوت است نیز مورد بررسی قرار می‌گیرد. سپس، با استفاده از داده‌های طرح نیروی کار، برآورد نرخ بیکاری را توسط نظام‌های مختلف وزن‌دهی محاسبه کرده و برآوردهای نقطه‌ای حاصل، دقت و بار محاسباتی این روش‌ها را با یکدیگر مقایسه می‌کنیم. تمام محاسبات با استفاده از برنامه‌نویسی تحت برنامه SAS/IML انجام شده است.

کلیدواژه ها:

وزن‌های طرح ، بیش/کم‌پوششی ، بی‌پاسخی ، روش‌های وزن‌دهی.