بررسی رابطه ی موفقیت شغلی بر مبنای ویژگی های شخصیتی سرشت و منش در کارکنان پروازی و زمینی

این پژوهش با هدف بررسی پیش بینی موفقیت شغلی کارکنان یک شرکت هواپیمایی بر اساس ویژگی های شخصیتی (بر مبنای سرشت و منش) می باشد؛ جامعه آماری شامل کلیه کارکنان پروازی و زمینی مشتمل بر 480 نفر بوده که با استفاده از نمونه گیری تصادفی تعداد 171 به عنوان نمونه انتخاب شدند؛ روش پژوهش توصیفی به شیوه ی همبستگی می باشد؛ جهت جمع-آوری داد ه ها از دو پرسشنامه ( پرسشنامه ی موفقیت شغلی و پرسشنامه ی سرشت و منش کلنینجر)استفاده شد که داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره و تحلیل رگرسیون چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در بعد آسیب پذیری، میانگین نمره ی آزمودنی های گروه کارکنان زمینی نسبت به آزمودنیهای گروه کارکنان پروازی به طور معناداری بالاتر است. اما در بعد پاداش وابستگی و همکاری یافته ها نشانگر این بود که نمره های میانگین گروه کارکنان زمینی نسبت به گروه کارکنان پروازی به طور معناداری پایین تر میباشد. همچنین یافته های حاصل از رگرسیون نشانگر این بود که ویژگیهای سرشت و منش در حدود %26 از موفقیت شغلی را در گروه پروازی پیش بینی میکند و در واقع ابعاد نوجویی، آسیبپرهیزی و خودراهبری سهم قابل ملاحظه ای از واریانس موفقیت شغلی را در گروه پروازی تبیین میکنند، این درحالی است که ویژگیهای سرشت و منش در حدود %13 از موفقیت شغلی را در گروه زمینی پیش بینی میکند که از میان این ابعاد، بعد نوجویی سهم قابل ملاحظه ای از واریانس موفقیت شغلی را در گروه پروازی تبیین میکند.

کلیدواژه ها:

موفقیت شغلی ، شخصیت ، نظریه سرشت و منش ، شرکت هواپیمایی ، کارکنان پروازی و زمینی