خودکشی و برنامه ریزی فرهنگی

هدف این مقاله بررسی واکاوی بر ساخت خودکشی و توزیع آن به عنوان یک خرده فرهنگ در میان تمام اقشار و تمام سنین جامعه می باشد . خودکشی در جوامع بشری به لحاظ تاریخی جزء مسایل پیچیده ، سوال برانگیز و متناقض نمای انسان ها بوده است . مهمترین و پایه ای ترین نیاز انسان حیات و بقای آن است که نظریه داروین آن را حکایت می کند با این وجود انسان آمادگی دارد حیات خود را به پایان برساند. از آنجا که خودکشی امروزه به منزله یک تضاد اجتماعی رایج شده است بررسی و تحلیل آن می تواند زوایای نهفته این عمل ضد اجتماعی را آشکار سازد . فرایند خودکشی بیشتر به صورت موضوعی ضد اجتماعی در آمده است .در این مقاله دیدگاهای جامعه شناسان و روان شناسان را بررسی کرده است که طی آن از دید جامعه شناسان علت خودکشی در امر فرد گرایی و از میان رفتن دلبستگی اجتماعی است و این موضوع نتیجه تغییر فرهنگ سنتی عشیره ای به فرهنگ مدرن دانست . از دیدگاه روان شناسان زمینه ساز اقدام به خودکشی را می توان به ناامیدی در بیماریهای جسمی ، اختلالات روان پزشکی و سوء مصرف مواد مخدر و مواد روان گردان در این امیر دخیل دانست . از این رو برای درک بهتر از اینکه چرا نیاز به یک دید جامع نسبت به پیشگیری از خودکشی داریم مستلزم یک برنامه ریزی فرهنگی و برنامه ریزی های استراتژیک در سطح جامعه هستیم

کلیدواژه ها:

خودکشی ، انواع خودکشی ، شرایط خانوادگی ، بحران اقتصادی ، فشار اجتماعی ، عدم هویت