بررسی نقش تعیین کننده دانش مهندسی مکاترونیک در عرصه معماری دیجیتال رهیافتی نو در علوم و پژوهش های بین رشته ای

دانش مهندسی مکاترونیک (دانش مهندسی مکانیک و الکترونیک) فتلفیق سه رشته مهندسی مکانیک، مهندسی الکترونیک و مهندسی کامپیوتر است. این دانش سعی بر آن دارد تا نگاهی یکپارچه به سیستم های تشکیل شده از اجزای مکانیکی - الکترونیکی - کنترلی و نرم افزار داشته باشد. هدف مکاترونیک ایجاد و استفاده از ارتباط داخلی میان رشته ای مهندسی مرتبط با اتوماسیون و خودکارسازی است، تا یک نمایه از کنترل پیشرفته را در سیستم های ترکیبی به خدمت بگیردفل مهندسی مکاترونیک یک مجموعه بین رشته ای که از تلفیق پوشش اهداف مشترک رشته های مهندسی مکانیک، مهندسی برق، مهندسی کنترل، مهندسی کامپیوتر و مهندسی مولکولی فپدید آمده است. هدف مکاترونیک این است که به سیستم های ساده تر، ارزان تر، راحتتر و انعطاف پذیرتر دست یابیم. در نگاه دیگر دانش مهندسی مکاترونیک با دید جامعی که از علوم مهندسی (الکترونیک – مکانیک - کامپیوتر) دارند، میتوانند بر اجرای طرح های مهندسی، نظارت داشته و برای آن ها برنامه ریزی نمایندلف فناوری همیشه یکی از محرک های اصلی در تکامل معماری بوده است. رینر بنهام، یکی از نویسندگان حوزه معماری، این پدیده را این گونه تشریح می کند: جدا کردن معماری و فناوری غیرممکن است. همانند انقلاب صنعتی و تولید انبوه به شیوه استاندارد که روش های طراحی را تغییر داد، در عصر ما نیز گسترش فناوری و ارتباطات باعث تغییر در روش طراحی و ساخت و ساز شده است، بعبارتی معماری جهان امروز با پیشرفت تکنولوژی در عصر دیجیتال وارد مرحله جدیدی شده که رسیدن به فرم های نوآورانه و خلاقانه و ساخت آنها جزء دغدغه های معماران و طراحان است اما در این بین توجه و بکارگیری پارامترهای مهمی مثل اقلیم، سازه، اقتصاد و تاسیسات برای رسیدن به یک فرم بهینه و اجرای آن که مطمینا خارج از توانایی ذهن و عمل انسان می باشد، نیاز به ابزارهای دیجیتال و کامپیوتر دارد. معماری دیجیتال به استفاده از مدلسازی کامپیوتر، برنامه نویسی، شبیه سازی و تصویربرداری برای ایجاد اشکال مجازی و ساختارهای فیزیکی گفته میشود. این اصطلاح همچنین برای دیگر جنبه های معماری که در آنها از قابلیت های فناوری دیجیتال استفاده شده است، به کار میرود. معماری دیجیتال به عمد رویکردهای متنوعی داشته و هیچ جنبش خاص معماری را معرفی نمیکند. با وجود این آنچه معماران، طراحان و متفکران دیجیتال را گردهم می آورد، تمرین استفاده از تکنولوژی دیجیتال، برای پیوند طراحی و ساخت در پروژه های معماری است. با استفاده از ابزار دیجیتال، هوشمندی طراح گسترش مییابد معماری دیجیتال میتواند یک تیوری جدید در معماری باشد. اگر از آن برای کمک به فرایند تفکر طراحی استفاده شود، روش طراحی مبتنی بر باهاوس دوباره بازتعریف خواهد شد. از طرفی دیگر، تیوری طراحی در رنسانس تا حد زیادی به وسیله طراحی به کمک کامپیوتر تغییر خواهد کرد. معماری دیجیتال همچنین میتواند به عنوان یک انقلاب که تاریخ و سبک زندگی بشر را تغییر میدهد، تعریف شود. همان طور که در بخش طراحی دیجیتال ، توسعه دانش ابتدا در عرصه کامپیوتر و نرم افزار رخ می دهد و سپس به معماری وارد می شود، در بخش ساخت دیجیتال نیز توسعه دانش ، ابتدا در حوزه صنعت و ماشین ها صورت میگرد تا معماری را نیز تحت تاثیر قرار دهد. ماشین های مورد استفاده در ساخت و مدل سازی دیجیتال نظیر دستگاه های برش، چاپگر های سه بعدی ، بازوهای رباتیک و نظایر آن ، موضوعات و تکنیک های متنوعی را برای یادگیری و پژوهش در اختیار قرار می دهند. معماری همواره به سوی دیگر علوم نگاهی داشته است و هدف نهایی در روند معماری دیجیتال ، ساختن یک مدل چهاربعدی، شامل تمامی اطلاعات مورد نیاز برای طراحی، تولید دیجیتالی ساخت و اطلاعات زمان بندی شده مورد لزوم برای مونتاژ آن است. این منبع اطلاعات پروژه، معماران را قادر می کند، نقش هماهنگ کننده اطلاعات را بین تمامی حرفه ها و صنایعی که در امر ساختمان سازی درگیر هستند، برعهده بگیرد . بدین خاطر از معماری به عنوان چهارراه دانش ها یاد می شود. در این تحقیق با نگاه تیوریک در لایه های شناختی معماری دیجیتال و مهم ترین لایه های مورد توجه طراحان دیجیتال سعی می گردد تا این حوزه ها خصوصا حوزه بین رشته ای مکاترونیک شناسایی و نقش تعیین کننده آن را در عرصه محیط طراحی و محیط ساخت در معماری دیجیتال مورد ارزیابی قرار داده و از آن ها برای حل مسایل معماری امروز کمک گرفت

کلیدواژه ها:

معماری دیجیتال ، طراحی دیجیتال ، مهندسی مکاترونیک ، ساخت دیجیتال ، مدلسازی کامپیوتر ، برنامهنویسی ، شبیهسازی ، لایه های شناختی معماری دیجیتال ، علوم بین رشته ای