تحلیل و بررسی حس مکان در مجتمع مسکونی پردیسان رشت

در سال های اخیر با توجه به افزایش جمعیت,سکونتگاه های جمعی, از جمله مجتمع مسکونی رواج یافته است. در گذشته خانه های ایرانی از توانایی بالایی در برقراری تعامل بین انسان و محیط زندگی، برخوردار بودند.اما امروزه غالب مجتمع های مسکونی فاقد معنا و مفهوم حس مکان می باشند که یکی از اساسی ترین مسایل پیش روی معماری معاصر است. هدف از این پژوهش بررسی عوامل تاثیرگذار در ایجاد حس مکان در مجتمع پردیسان رشت و گنجاندن این عوامل جهت ارایه راهکار و گسترش حس در مکان می باشد. و ضرورت آن باز آفرینی مکان ایمن و همچنین بهره برداری بهتر از محیط، رضایت استفاده کنندگان و در نهایت احساس آنها با محیط و تداوم حضور استفاده کنندگان می باشد. پژوهش حاضر بصورت کیفی و با ماهیت پدیدارشناسی به شیوه ی تحلیل محتوا تدوین شده است. نمونه گیری در این استناد به صورت هدفمند- انتخابی از طریق مصاحبه ی عمیق با جامعه آماری 20 نفر از ساکنین مجتمع صورت یافته است.روش گرد آوری داده ها بر اساس بررسی های میدانی، مصاحبه ، مطالعات برخی کتب ، مقالات و منابع معتبرصورت گرفته است. در این مقاله سعی شده مجتمع مسکونی پردیسان در ابتدا با تعریف مسکن و سپس بررسی جنبه های مختلف از حس به مکان مورد بررسی قرار گیرد و ابعاد تاثیر گذار معرفی گردد و در نهایت عناصر کالبدی که در شکل گیری حس در مکان منقول نقش دارند مورد بررسی قرار می گیرد.در انتها نشان داده می شود که احساس به مکان به احساس امنیت,عوامل کالبدی و تاثیر بنا بر ذهن کاربر و ماندگاری آن بستگی دارد و با توجه به این عوامل حس مکان در افراد ساکن در مجتمع تغییر خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

حس مکان ، مجتمع مسکونی ، تعلق مکان ، مجتمع پردیسان رشت