تاثیر داروی سنتتیک مشتقات ایمیدازول پیریمیدین ایندول بر روی رده های سلولی سرطان

سرطان از جمله بیماریهای مزمن و غیر واگیری است که گروه وسیعی از بیماریها را شامل میشود. این بیماری همچون سایر بیماریهای مزمن در هر فرد، گروه سنی و هر نژادی رخ میدهد و به عنوان یک معضل عمده بهداشتی و تاثیرگذار بر سلامتی جامعه محسوب میگردد. سرطان دومین عامل شایع مرگ و میر پس از بیماریهای قلبی_عروقی به شمار میرود. در بین انواع مختلف سرطان، سرطان پستان که 23 درصد همه سرطانها در زنان را شامل میشود شایعترین سرطان و کشندهترین بدخیمی در بین زنان محسوب میشود. سرطان پستان به صورت تغییرات رشد خارج از کنترل سلولها در بافت پستان تعریف میشود که این رشد غیر طبیعی در غدد تولیدکننده شیر و مجاری که لوبول ها را به نوک پستان مرتبط میکند ایجاد میشود(.(Bruwers et al, 2010 شیوع سرطان پستان در ایالات متحده و اروپا دو برابر کشورهای آسیایی است و در همه کشورها میزان شیوع آن در حال افزایش میباشد. مطالعات مختلف نشان میدهد که تغییرات مختلفی در فیزیولوژی سلولی موجب رشد بدخیمی میشود که این تغییرات شامل تقسیم غیر قابل کنترل سلولها، اجتناب از آپوپتوز1 تقویت رگزایی و متاستاز2 میباشد(.(luengo -fernandez et al, 2013 علیرغم پیشرفتهای حاصل شده در زمینه شیمی درمانی سرطان، هنوز داروی ضد سرطان با طیف گسترده و موثری که بتواندسلولهای سرطانی را به طور اختصاصی هدف قرار دهد وجود ندارد بنابراین طراحی و کشف داروهای جدیدضد سرطان با کارایی بالا و اختصاصیت کافی لازم است. به خاطر نقش اساسی آپوپتوز و مرگ برنامه ریزی شده سلولی در کنترل تقسیم سلولها داروهای ارایه شده جدید ترجیحا باید بتوانند آپوپتوز را در سلولهای سرطانی القاء نمایند ولی بر بقای سلولهای نرمال تاثیری نداشته باشند. در این مطالعه ضمن بررسی احتمال خاصیت ضد سرطانی داروهای سنتتیک و تاثیرشان بر روند آپوپتوز در ردههای سلولهای سرطانی پستان به بررسی برخی از ژنهای درگیر در آپوپتوز از قبیل Bcl-23 و کاسپاز 3- پرداخته شد (elmore, 2007)